Rond Spitsbergen met Hondius

Aangeland in Longyearbyen, het administratieve centrum op het grootste eiland van de Spitsbergen archipel. Geniet voor het aan boord gaan van een wandeling door dit voormalige mijnstadje.

Een bezoek aan het het houten kerkje en het indrukwekkende poolmuseum zijn zeker de moeite waard. Misschien onverwacht in het poolgebied, maar in de omgeving van Longyearbyen zijn meer dan 100 plantensoorten te vinden waaronder veel planten met mooie bloemen.

In de vroege avond zal het schip vertrekken en de grote Isfjord invaren. In deze 75 kilometer lange fjord zien we mogelijk al onze eerste walvissen.

Noordwaarts varend langs de westkust bereiken we in de ochtend de Krossfjord. Hier gaan we de Zodiacs in voor een cruise in de Fjortende Julibukta, met op de achtergrond het indrukwekkende blauwwitte front van de Veertiende Juli gletsjer. Op ijsschotsen liggen vaak Baardrobben uit te rusten.
Dicht bij de gletsjer broeden grote aantallen Drieteenmeeuwen en Dikbekzeekoeten op de vogelkliffen. Op de weelderig begroeide toendra onder de klif groeit een grote variëteit aan planten, zoals steenbreken en silenes.

Er is ook veel kans om hier Poolvossen te spotten, die aan de voet van de kliffen patrouilleren voor het geval een kuiken uit het nest valt. In de middag bezoekt u Ny Ålesund, de meest noordelijke nederzetting van de wereld. Sinds 1963 is de kolenmijn gesloten en is het dorp een gerenommeerd poolonderzoekscentrum, maar delen van de trein en het treintracé zijn nog steeds te zien.
In en rond het dorp broeden Brandganzen, Kleine rietganzen en Noordse sternen. Bezoekers die geïnteresseerd zijn in de geschiedenis van Arctische expedities zullen wellicht naar de ankermast willen wandelen. Deze werd gebruikt voor de Zeppelins van Amundsen en Nobile, de zeppelins Norge in 1926 en Italia in 1928, voorafgaand aan hun vluchten naar de Noordpool.

Als alternatief varen we mogelijk naar Raudfjorden, gelegen in het noordwesten van Spitsbergen.

Mogelijk bezoeken we de Liefdefjord en varen daar richting de bijna 5 kilometer lange Monaco gletsjer. Het water voor het gletsjerfront is een interessant foerageergebied voor duizenden Drieteenmeeuwen, maar ook Beluga’s worden hier regelmatig voor de gletsjer gezien.

De Liefdefjord is IJsberen gebied en dit magnifieke roofdier wordt dan ook regelmatig waargenomen in de fjord. Wanneer de fjord vanwege het ijs of weersomstandigheden niet toegankelijk is wordt uitgeweken naar een alternatieve route langs de westkust.

Ten noorden van Nordaustlandet hopen we vandaag het meest noordelijke punt van de reis te bereiken bij de Sjuøyane, oftewel de Zeven Eilanden. Hier bevinden we ons dichtbij de 81 graden noorderbreedte en slechts 1000 kilometer van de geografische Noordpool.

IJsberen bevolken deze regio, samen met Walrussen en Ivoormeeuwen. Mogelijk komen we hier ook pakijs tegen en het schip zal dit dan zeker benaderen om deze witte woestijn te aanschouwen. Het pakijs is de natuurlijke habitat van de IJsbeer en we gaan dan ook pogen dit fantastisch mooie dier hier te zien. Wanneer de rand van het pakijs zich tientallen zeemijlen ten noorden van de Zeven Eilanden bevindt (vaak rond augustus), kunnen we een tweede dag in dit gebied blijven.

Als alternatief bezoeken we de Sorgfjorden, aan de noordkust van het hoofdeiland van Spitsbergen. Hier vinden we vaak een kudde Walrussen op het strand waar zich ook, dichtbij op een heuvel de graven van 17e-eeuwse walvisvaarders bevinden. tijdens een wandeling over de hoog-Arctische toendra ontmoeten we vast rendieren of een familie Sneeuwhoenders.

Vandaag varen we de Hinlopen Straat binnen, een spectaculaire zeestraat tussen Spitsbergen en Nordaustlandet. In de monding worden regelmatig Blauwe Vinvissen gezien.

Het hoog-Arctische gebied wordt verder bevolkt door Walrussen, Baardrobben, Ivoormeeuwen en IJsberen. We maken een wandeling over de toendra van het Lomfjordshalvøya en bekijken vanaf de zodiacs de vogelkliffen van Alkefjellet, met zijn tienduizenden Dikbekzeekoeten en Drieteenmeeuwen één van de hoogtepunten van de Arctic.

Op Nordaustlandet ervaren we mogelijk hoe ‘Life in the Freezer’ voelt. In deze ijswoestijn leven toch ook nog rendieren, Kleine rietganzen, Ivoormeeuwen en IJsberen.

Bij Torrelneset verkennen we de polaire woestijn van Nordaustlandet, 's werelds derdegrootste ijskap, die niet ver hiervandaan in zee uitkomt. Het is ook mogelijk dat we hier Walrussen ontmoeten.

Wanneer de ijssituatie onze doorgang door de Hinlopenstraat verhindert wordt er een alternatieve route genomen.

In de Freemansundet, de vrij nauwe doorgang tussen Barentsøya en Edgeøya, zijn we van plan om op Sundneset aan land te gaan, bij een oude pelsjagershut. We willen hier een stevige wandeling maken over de toendra en gaan op zoek naar rendieren en Brandganzen. Regelmatig worden onze landingspogingen hier echter verijdeld door de frequent aanwezige IJsberen.

We varen we zuidwaarts, mogelijk richting Diskobukta, aan de westzijde van Edgeøya, of naar Kapp Lee. Op Kapp Lee bevindt zich een Walrus ‘haul-out’ en de resten van een oude nederzetting van Russische pelsjagers, de Pomoren. Gedurende de nacht varen we richting de westkust van Spitsbergen, naar de Hornsund.

We beginnen de dag rustig en varen de spectaculaire Hornsund binnen, genietend van het landschap van steile bergen en hoge gletsjer fronten. De Hornsund is een van de meest ruige fjorden van Spitsbergen. De berg Hornsundtind reikt tot 1431 meter, terwijl de vorm van de bergtop Bautaen verklaart waarom Nederlandse ontdekkingsreizigers de naam ‘Spitsbergen’ aan de archipel gaven. Er zijn wel 14 prachtige gletsjers in het gebied en er bestaat een grote kans op ontmoetingen met zeehonden en IJsberen.

Gedurende de nacht varen we naar de Bellsund.

Vandaag bezoeken we de Bellsund, een van de grootste fjordsystemen van Spitsbergen en een bijna lieflijke groene fjord. De oceaanstromingen zorgen ervoor dat dit gebied gemiddeld wat warmer is dan andere gebieden in de archipel, wat zich uit in de weelderig begroeide toendra in de fjord. Er zijn hier vele plekken met interessante natuur maar ook geschiedenis.

Op Ahlstrandhalvøya gaan we aan land bij de monding van de Van Keulenfjorden. Hier liggen stapels Beluga botten (kleine witte walvissen), een overblijfsel van de 19e-eeuwse jacht op deze dieren en een herinnering aan de gevolgen van de ongebreidelde jacht. Gelukkig werden de Beluga’s niet tot uitsterven bejaagd en kunnen we ze ook in dit gebied nog regelmatig waarnemen.

In de namiddag varen we een van de zij-fjorden binnen, waar we een uitgestrekte toendra kunnen verkennen, met veel rendieren en een enorme Kleine Alken kolonie, in en op de puinhelling van de aangrenzende berg.

Aan ieder avontuur, hoe mooi ook, komt uiteindelijk een einde. U monstert af in Longyearbyen, met als bagage de diepe indrukken die deze bijzondere reis en de ruige natuur op u gemaakt hebben.