Vroeg in de ochtend, terwijl alleen op de brug wordt gewaakt, passeren we de Kreeftskeerkring, waarmee we officieel de tropische wateren uitvaren. We zitten op volle zee en krijgen de hele dag geen land in zicht. Door de grote afstand tot eilanden belooft het een ingecalculeerde rustige dag te worden. Als ik nog voor het ontbijt op het bovenste dek kom, blijkt die belofte voor dat eerste uur redelijk goed uit te komen. Heel af en toe scheurt er een Bulwers Stormvogel of Vaal Stormvogeltje langs, maar veel is het niet. Zonder al te veel gedraal wordt een uur later vrijwel unaniem gehoor gegeven aan de oproep voor het ontbijt.

We voelen ons al aardig thuis. Inmiddels zien we geen onbekende gezichten meer aan tafel, en ook de snelste weg over het schip van kooi naar het voordek of de brug weten we te vinden. Als we dus via de kortste route weer uit de eetzaal op het brugdek aankomen, wordt net een “blow” opgemerkt. De uitgeblazen walvisadem toont zich als een wolkje boven het zeeoppervlak. Het blijkt op grond van het duikpatroon en rugvorm een Bryde’s walvis te zijn. Heel af en toe wakkert de hoop aan als we – “één, twee, en nog één!” – bescheiden treintjes stormvogeltjes zien, Bulwers en vaaltjes die achter elkaar doelgericht met de Plancius lijken mee te vliegen. Daarna kan het echter weer een half uurtje stil zijn. De lunchoproep wordt dus wederom gretig aangegrepen om richting een andere afleiding te gaan.

Maar zo snel als de eetzaal gevuld werd, zo snel was deze ook weer leeg als de aanwezigheid van een groep dolfijnen wordt omgeroepen. Het blijkt een flinke groep Indische Grienden te zijn, met enkele Tuimelaars die er omheen zwemmen. De motor gaat naar kruipsnelheid en het roer gaat om. Op deze manier krijgt iedereen de groep goed in beeld. Het schijnbaar rondzwalkende schip trekt bovendien de aandacht van een volwassen Vorkstaartmeeuw in zomerkleed. Die vliegt een ruime bocht om de boot en verdwijnt net zo snel weer in de verte. De hele dag passeren we Portugese Oorlogsschepen (niet de marine maar de kwalachtige kolonie) en ook enkele zeeschildpadden worden opgemerkt. Maar de show wordt die middag toch gestolen door verschillende groepen Atlantische Gevlekte Dolfijnen die pogen de Plancius in volle vaart bij te houden. Met regelmaat springen ze uit het water en het is eenvoudig in te denken dat de dieren net zo veel plezier hebben als wij allen op het dek.

Rond zes uur wordt weer een walviskijkmanouevre uitgevoerd, ditmaal voor een flinke groep Grampers (Grijze Dolfijnen) die kris-kras door elkaar zwemmen, af en toe met de staart op het water klappend, en die met enige verbazing het schip lijken aan te kijken. Als dit een ingecalculeerde rustige dag is, hoe moet het ons dan morgen vergaan als we de Canarische eilanden passeren?

Vanaf de Plancius, op weg richting de Canarische Eilanden,

Ton Eggenhuizen

Geplaatst op: 4 mei 2018