Net als gisteren was vandaag een dag met twee gezichten. Hetzelfde, maar toch anders. Beter ook, want niet alleen was de opbouw beter (in de ochtend vrijwel niets, terwijl gisteren de middag juist leger was), ook de kwaliteit was beter. Zo veel beter zelfs dat ook de veteranen aan boord, de mensen die al tientallen bootreizen gedaan hebben, zoals bijvoorbeeld de expeditieleider, spraken van “nooit eerder meegemaakt”, “uniek” en “heel bijzonder”. Als zulke termen gebruikt worden is het oppassen geblazen, dan is er ook echt wat gezien.

De ochtend was leeg, verder dan een paar vogels kwamen we niet. ’s Middags veranderde dat. Een eerste groep Grienden bleek rustig aan het oppervlakte te liggen en de kapitein kwam naar de brug om het schip te keren en te kijken of we de groep van dichterbij in beeld konden krijgen. Niet alleen lukte dat (we brachten een dik half uur bij de groep door), er bleek een verrassing in de groep te zitten. Een kleine verrassing weliswaar, maar een verrassing. Een baby. Een jonge Griend die nog zo vers was dat de geboortemarkings nog op zijn lijf zaten. Het kleine opdondertje, compleet met wiebelige rugvin, zorgde voor verrukking aan dek onder de passagiers. Onze gefundeerde schatting is dat het diertje nog geen 24 uur oud was. Moeder en kind maken het goed en we noemen hem Beertje…

Op zich al een bijzondere ervaring om zo’n jong kalfje te kunnen zien in het wild, maar de dag had nog meer in petto. Een paar mijl verderop zag één van de staffleden een feeding frenzy, simpel gezegd een school vis waar dolfijnen en zeevogels van allerlei pluimage zich gulzig op storten. Noordse Stern, Visdief, Grote Jager, Kleine Jager, Drieteenmeeuw, Jan van Gent, Noordse Stormvogel en Noordse Pijlstormvogel stortten zich op de vissen die naar boven gedreven werden door de dolfijnen.

Ach ja, die dolfijnen, je zou ze bijna vergeten, maar ze maakten zich tot de onbetwiste ster van de middagshow. Gewone Dolfijnen waren in verschillende kleine groepjes aan het jagen. Ons schip werd daarbij gebruikt als verzamelpunt van alle groepjes. Tientallen dolfijnen hebben we gezien, jagend, spelend, springend, ja zelfs in flagrante delicto. Recht voor onze ogen waren ze bezig met het maken van kleine dolfijntjes. Niets van hun gedrag ging aan ons voorbij, vooral ook omdat ze regelmatig op minder dan twee meter van het achterdek kwamen. Het aantal foto’s dat van deze beesten gemaakt is overstijgt alle schattingen.

Bijna twee uur heeft het schip stilgelegen, midden in de groep, tot het moment dat mensen volledig verzadigd naar binnen kwamen en even moesten bijkomen met een kop koffie en een versie brownie.

De dagafsluiting was feeding frenzy nummer 2. Ster van dit vreetfestijn (want daar komt het feitelijk op neer) waren de tientallen Noordse Pijlstormvogels die af en aan vlogen om hun deel van de buit naar binnen te werken. Voor de meeste mensen waren het meer Noordse Pijlen op die ene plek dan ze tot dan toe in hun hele leven bij elkaar hadden gezien, maar ook de ervaren vogelaars konden zich niet zo snel herinneren wanneer ze voor het laatst zo’n grote groep zagen.

Voor morgen staat het laatste deel van de Golf van Biskaje op het programma, dicht bij de Franse kust. We hopen op een volgende goede dag, maar hebben niet de illusie dat morgen zich aan vandaag zal kunnen meten.

Vanaf de Plancius, in de Golf van Biskaje,

Pieter van der Luit

Geplaatst op: 10 mei 2018