De woelige wateren van de eerste dagen liggen intussen achter ons en wanneer we opstaan is de oceaan erg rustig. Al vroeg in de ochtend staan enkele enthousiastelingen op het topdek achter de brug de wijde zee af te speuren, op zoek naar enig teken van leven. De vroege vogels hebben gelijk: om 7u15 duikt een eerste groepje Witsnuitdolfijnen op. Geleidelijk aan stroomt het dek weer vol, de ene al met wat kleinere oogjes dan de andere.

Na het uitgebreide ontbijt wordt iedereen gevraagd om zich naar het topdek te begeven. Vandaag is de dag dat we de noordpoolcirkel overvaren. Voor velen aan boord de allereerste keer. Dat moet gevierd worden! Om 8u47 is het zover: met een Black Russian die de keel schroeit toosten we op het kruisen van de magische grens naar het hoge noorden: 66°33’ noorderbreedte. Neptunus (met drietand) kleedde zich voor de gelegenheid in zijn beste badjas en haalde zijn mooiste zeemeerminnen en zeebewoners boven. Als toetje kregen we er nog een nogal zuidelijk afgedwaalde jonge Klapmuts en twee groepjes Witsnuitdolfijnen bovenop.

Terwijl enkele diehards niet weg te krijgen zijn van hun speurpost op het topdek, geeft Christian een lezing over de geschiedenis van Jan Mayen. Gelukkig voor de huidige bewoners bestaat er tegenwoordig zoiets als internet en telefoon zodat ze altijd op de hoogte van het laatste nieuws. Het zal je maar gebeuren dat je pas in 1946 op de hoogte wordt gesteld dat WOII voorbij is. Het is wat, op zo een afgelegen plek ver op de oceaan wonen. Niet veel later komen twee Kleinste Jagers aangevlogen en laten zich op enkele meters boven het schip uitgebreid bewonderen. Camera’s klikken om het snelst.

Ondertussen blijft het op het topdek geduldig afwachten op de eerste dichte waarneming van een zeezoogdier. Enkele vinnen doorklieven het wateroppervlak. Noordelijke Butskoppen! Helaas laten ze zich twee keer maar heel kort bewonderen en zijn even snel weer verdwenen als ze gekomen zijn. Ondanks de soms moeilijke en schaarse waarnemingen, blijft elke mogelijk vin of verre vogel mensen enthousiasmeren. De sfeer is goed en er wordt volop gegrapt en gegrold op het topdek.

Geralds voordracht over de vogels van het hoge noorden, brengt meteen de eerste Kleine Alkjes en Middelste Jagers met zich mee. Daarmee hebben we vandaag meteen ook alle jagers gehad van kleinst naar groot. Of hoe theorie onmiddellijk in praktijk kan worden omgezet.

De rust op het topdek wordt plots doorbroken als er aan de horizon twee donkere ruggen opduiken. Blow! Iedereen veert recht en haast zich naar de rechterkant van het schip. Helaas zijn ook deze vermoedelijke Bultruggen velen weer te snel af. Even later weer vinalarm. Dit keer duiken drie Noordelijke Butskoppen op in de verte. Ze zwemmen in de richting van het schip. Dat ziet er goed uit. Maar ook dit keer zijn ze even snel weer weg als ze gekomen zijn. Damn.

Tijdens het schrijven van deze blog na het avondeten worden via de radio dolfijnen voor het schip gemeld. Biertjes worden in allerijl achtergelaten, leesboeken op tafel gegooid en verrekijkers haastig vastgegrabbeld. Het vierde groepje Witsnuitdolfijnen langs het schip maakt de ietwat uitdagende dag alsnog goed.

Vanuit de Noord Atlantische Oceaan,

Griet Nijs

Geplaatst op: 6 juni 2015