Vandaag een blog dat niet een enkele, maar anderhalve dag beslaat. Dat kan omdat de tweede dag Noordzee zich toonde zoals de Noordzee zich zo vaak toont: rustig, zelfs op het lege af. Wat Jan van Genten, veel Noordse Stormvogels, een Papegaaiduiker en Alk hier en daar en verder wat trek van landvogels.

Die trek is overigens best leuk. Het lijkt in de verste verte niet wat je bij Breskens op een lekkere dag ziet vliegen, maar het vliegt wel. En meer dan dat, het vliegt vaak zelfs naar de boot toe. Lekker, zo’n rustpunt op die grote plas water. De zangvogels die we gisteren zagen, brachten wat leven in de brouwerij met soorten als Fitis, Tjiftjaf, Tapuit, Boerenzwaluw, twee Grauwe Vliegenvangers, een Grasmus, een Graspieper en een heuse knaller: Roodstuitzwaluw, op weg naar Fair Isle.

Voor vandaag stond de eerste landing op het programma: Fair Isle. Een klein eiland (nog geen 10 vierkante kilometer groot), midden tussen de Orkneys in het zuiden en de Shetlands in het noorden. Een rotsklomp met een paar tientallen inwoners, een veelvoud aan schapen en een enorme veelvoud aan vogels. Niet alleen lokale vogels als Grote Jager, Jan van Gent, de lokale ondersoort van onze Winterkoning en Papegaaiduikers, maar ook zeldzame soorten (herinnert u zich die Roodstuitzwaluw van gisteren nog?) vormen een deel van de aantrekkingskracht van Fair Isle.

Ontbijt is om half 7 en een dik uur later gaan de eerste zodiacs al richting de kust. Hier worden we opgewacht door mensen van het wereldberoemde Fair Isle Bird Observatory, die ons helaas lichtelijk teleur stellen door te melden dat de grootste zeldzaamheden van vandaag bestaan uit Spotvogel en Grauwe Klauwier. Eerlijk gezegd hadden we op iets meer gehoopt.

De passagiers verspreiden zich over het eiland. Veel mensen gaan als eerste naar de Papegaaiduikers toe en lopen daarvandaan terug naar de zuidpunt. Verplichte aanlegplaats halverwege is “the hall”, een gebouw dat dienst doet als jongerensoos, bejaardensoos, gymzaal, lagere school, bingohal en op dagen als deze ook als verzamelpunt voor toeristen die per boot komen en gaan. In the hall worden we voorzien van koffie, thee, scones en shortbread, typisch Engelse lekkernijen. Ook zijn er flink wat lokale souvenirs te vinden, vooral veel breiwerk (je moet wat met al die wol van die schapen op het eiland), schilderwerk (veel kunstenaars worden aangetrokken door de eenzaamheid hier zo lijkt het) en overige kantklosserij (je moet toch iets doen om die koude, donkere winterdagen door te komen, dus maar wat knutselen). De spullen zijn overigens erg mooi en vinden dan ook gretig aftrek.

Om de teleurstelling over de wat magere score van zeldzame vogels te verdringen, besluit een groepje rebelse vogelaars dan zelf maar aan de slag te gaan en bepaald niet onverdienstelijk: men trekt er zowaar een heuse Struikrietzanger uit. Althans, volgens sommigen, anderen vinden het gewoon een Kleine Karekiet, maar gelukkig hebben we de foto’s nog en lijkt Struikrietzanger als definitieve score uit de bus te komen.

Inmiddels hebben we het eiland verlaten én achter ons gelaten en varen we weer noordwaarts de Atlantische Oceaan op, richting Jan Mayen. Dit gebied heeft in het verleden regelmatig groepen Orka’s opgeleverd, dus u mag raden waar onze inspanningen voor vanmiddag op gericht zijn……

Vanaf de Atlantische Oceaan, tussen Fair Isle en Jan Mayen,

Pieter van der Luit

Geplaatst op: 27 mei 2018