Boudewijn de Groot zong er ooit over. Iets met een Spaans galjoen dat ten onder ging aan de hand van een koene jonge zeeheld. Logisch, want het Spaanse was “beladen met ’s werelds ijdel goud”, iets waar de Hollanders in de 17e eeuw driftig naar op zoek waren.

Een paar eeuwen later, aan het begin van de 21e eeuw, zijn we nog steeds op zoek. Ook nog steeds op de Noordzee. Dat goud kan ons gestolen worden overigens, wij zijn op zoek naar iets veel kostbaarders. Zeezoogdieren en vogels zijn het doel van onze zoektocht. Hiervoor varen we gericht over de Noordzee, op weg naar een aantal specifieke plekken in het eindeloze water. Richting de Doggersbank, een ondiepte die tot ongeveer 9000 jaar geleden nog boven het water lag en zelfs bewoond was. Door stijgend zeewater kwam de Doggersbank onder water te liggen, en is het nu een enorme (ruim tienduizend vierkante kilometer) ondiepte.

Over het algemeen zijn veranderingen in de zeebodem goede plekken om op zoek te gaan naar wildlife en die gedachte houden we ook hier aan. Vlak voor de Doggersbank ligt namelijk één van de diepste stukken van de Noordzee, de Silver Pitt. De combinatie van dat hele diepe en dat ondiepe stuk is bijna altijd goed voor waarnemingen van wildlife.

Ook dit keer worden we niet teleurgesteld: de vogels beginnen langzaam te veranderen in Drieteenmeeuwen, Zeekoeten, Alken, Papegaaiduikers en Jan van Genten en de zeezoogdieren laten zich goed zien vandaag.

We beginnen rustig met wat Bruinvissen, een enkele Dwergvinvis en een Grijze Zeehond hier en daar, maar na de lunch wordt het ineens een stuk heftiger. Witsnuitdolfijnen mengen zich in de mix en het aantal Dwergvinvissen stijgt; we zien zelfs een Dwergvinvis breachen, dat wil zeggen uit het water springen. En hoewel Dwergvinvissen relatief kleine walvissen zijn, blijft het toch een indrukwekkend gezicht om 9 meter zoogdier uit het water te zien springen.

Als we de Doggersbank bijna voorbij zijn, treffen we plots een enorme groep Grijze Zeehonden. Met tussenruimtes van een paar meter ligger er tientallen met hun kop boven het water uit naar ons schip te turen. Als er zoveel zeehonden zijn, zal er wel iets te eten zijn, dus keren we de boot en gaan we van iets dichterbij kijken.

Niet alleen blijken er Grijze Zeehonden naar vis aan het jagen te zijn, ook Bruinvissen, een Dwergvinvis en een stuk of 20 Witsnuitdolfijnen geven acte de présence. Vooral die dolfijnen zijn een bron van vermaak. Energiek zwemmen ze de vis achterna, springen ze uit het water en komen ze dichterbij. Zo dichtbij zelfs dat we op een gegeven moment naar onderen moeten kijken om de dolfijnen te kunnen zien, ze zwemmen dan tegen de scheepswand aan en laten zich fantastisch bekijken door iedereen.

Na een uurtje van dit spektakel genoten te hebben, zet de kapitein koers richting het noorden en laten we dit levendige deel van de anders vaak zo stille Noordzee achter ons en gaan we op weg naar onze volgende waarneming.

Vanaf de Noordzee, op weg naar het noorden,

Pieter van der Luit

Geplaatst op: 26 mei 2018