De laatste volle dag van de reis. Wat is het snel gegaan, wat hebben we veel gezien en gedaan. Wat er nog ontbreekt is op de vingers van één hand te tellen en met name Walrus en Beloega worden in dit verband vaak genoemd.

De eerste van de twee, Walrus, is bijna altijd te vinden bij Poolepynten. Bijna altijd, want een heel enkele keer gaat het wel eens mis. De Walrussen liggen dan niet op hun vaste uitbuikplaats, maar zijn dan aan het foerageren.

Als wij er vanochtend aan komen, kunnen we gerust zijn: de Walrussen zijn thuis. Een stuk op 20 beesten liggen op, over en door elkaar op het land. Na het ontbijt maken we ons klaar om aan land te gaan en te gaan kijken. Onverwacht blijkt niet alleen de deining bij het schip vrij pittig, maar vooral de branding op de kust is te groot. We kunnen niet landen. Snel een alternatieve landingsplek gezocht en een half uur later kan het wel. In kleine groepjes lopen we rustig richting de Walrussen.

Zo lang wij ons maar rustig houden en op gepaste afstand blijven, vinden de dieren alles best. Ruim honderd Spitsbergengangers en vele duizenden foto’s verder zijn we pas klaar met de Walrussen. Volledig content keren we terug naar het schip. Eén van de twee belangrijkste ontbrekende soorten is bijgeschreven. Nu die andere nog….

Die andere, de Beloega (of Beluga zoals de soort ook wel wordt gespeld), is een stuk lastiger. Hoewel ze zeker niet schaars zijn hier, zijn ze vaak lastig te vinden. In de vorige edities is het gemiddelde slagingspercentage dan ook maar 50%. Wel weten we wáár ze vaak zitten en daar zetten we dan ook koers naar toe. Aan het begin van het Isfjord gaan we aan land. Hier is een kolonie Kleine Alken en Drieteenmeeuwen die we vaker bezoeken en ook komen hier veel Rendieren en af en toe een Poolvos langs.

Zo ook vandaag. Alles wat op het verlanglijstje stond voor deze landing hebben we gezien. Omdat we nog helemaal voor in het seizoen zitten, ligt er ook nog heel veel sneeuw. En als je dan een helling af moet, is er niets leuker dan over een zelfgemaakte sneeuwglijbaan naar beneden te glijden. Gaat nog een stuk sneller ook. Het plezier is werkelijk overal te vinden op deze reis.

Ook het succes is overal te vinden, zo lijkt het. Want we zijn nog maar net terug aan boord of er worden Beloega’s gezien. Wel wat ver, maar het zijn Beloega’s, een wenssoort voor heel veel reizigers. Als wij aan ons laatste diner van deze reis begin, de traditionele barbecue op het achterdek, blijken die Beloega’s ineens helemaal niet meer zo ver te zitten. Sterker nog, ze zitten heel dichtbij. De groep, ongeveer 60 dieren en een paar kalfjes groot, komt zo dicht bij de boot dat de fotografen met telelenzen beginnen te klagen: de dieren zijn TE dichtbij….

Volledig overdonderd. Een prachtig afscheid van een prachtige reis. Wat een waarneming. Beloega’s tijdens het diner. Tijdens de barbecue. Barbeloega’s dus.

Volgens planning zullen we morgen in Longyearbyen van boord gaan. De meeste mensen blijven dan nog een paar dagen, op zoek naar nog meer moois. Maar nu al weten we dat we het beste afscheid dat we ons konden indenken, net hebben meegemaakt…..

Vanaf Spitsbergen,

Pieter van der Luit

Geplaatst op: 4 juni 2018