Nog voor iedereen wakker is, om vijf uur in de ochtend, ziet de eerste stuurman de eerste walvisachtige van de dag: een groep Grienden komt langs zwemmen.

Tijdens de tweede waarneming, om 7 uur, van een Dwergvinvis waren er al meer man aan dek (en dan sla ik voor het gemak de waarneming van een Bruinvis iets later maar over). Kort na het ontbijt loop ik de kapitein tegen het lijf en samen concluderen we maar dat er elke twee uur een goede waarneming in moet zitten vandaag.

7 uur plus 2 uur maakt 9 uur en ja hoor, vlak voor negenen komt het bericht dat er Orka’s gezien zijn. Iedereen in noodtempo naar dek toe om te kijken of ze in de verte in glimp van een Orka zouden kunnen zien. Helaas bleek dat niet mogelijk. De Orka’s wilden niet ver weg blijven, ze kwamen naar het schip toe. Dat, gecombineerd met de stuurmanskunsten van onze (walvisgekke) kapitein, zorgde ervoor dat we bijna drie kwartier hebben kunnen genieten van een groep van 11 Orka’s vlak naast de boot. En dan bedoel ik ook echt vlak naast de boot. Jagend op Haring of Makreel gebruikten de Orka’s onze boot als dekking om beter te kunnen jagen. Dit tot groot genoegen van alle opvarenden uiteraard.

Hoe zeer we ook ons best deden, het bleek niet mogelijk de twee-uurs spanne te blijven volhouden. Ondanks alle inspanningen zagen we rond 11 uur niets bijzonders. Het kan niet altijd feest blijven. Ook qua vogels lijkt het wat langzamer te gaan vandaag, maar als je dan aan het eind van de dag de balans op gaat maken, zie je dat er stiekem toch heel wat leuke waarnemingen zijn: Scholeksters, Regenwulp, Bonte Strandlopers, Steenlopers en de eerste Rosse Franjepoot van de reis zijn heerlijke krenten in de pap van jagers, meeuwen en Noordse Stormvogels.

In de loop van de dagen begin je langzaam van maaltijd naar maaltijd te leven, om daarbij de tussen gelegen tijd te vullen met lezingen, landingen en prachtige waarnemingen. De lunch is een vast moment tijdens de dag en steeds meer mensen gebruiken de lunch als contactmoment met hun tafelgenoten om de maaltijd af te sluiten met een langdurend kopje koffie of thee.

Vandaag zat dat er echter niet in. Min of meer aan het einde van de lunch meldde Jaap vanaf de brug dat er een Bultrug gezien was, recht voor de boot. Nooit eerder heb ik de eetzaal sneller zien leeglopen. Iedereen stond in een mum van tijd aan dek. Helaas besloot deze Bultrug onder te duiken om niet meer gezien te worden, maar de rappe evacuatie van de eetzaal was een moment om niet gauw te vergeten.

Inmiddels zitten we midden op de noordelijke Atlantische Oceaan, in water van drie/vier kilometer diep en daar komt wat minder leven voor. Afgezien van veel Noordse Stormvogels blijft het de rest van de dag dan ook redelijk stil met waarnemingen, maar voor morgen hebben we ons vizier ingesteld op Butskoppen, een soort die in dit gebied tijdens zo’n beetje alle van onze vorige reizen hier gezien is….

Vanaf de noordelijke Atlantische Oceaan, op weg naar Jan Mayen,

Pieter van der Luit

Geplaatst op: 2 juni 2017