Het komt altijd eerder dan je denkt, die laatste volle dag op zee. Na de bijna onwerkelijke dagen vol in de zon in het pakijs tussen Groenland en Spitsbergen, met IJsberen, Groenlandse Walvissen en duizenden robben, zijn we nu aangekomen bij Spitsbergen. Als bonus vond een enorme Potvis het nodig vlak voor het schip naar boven te komen en iedereen te laten genieten van deze onverwachte waarneming. Nu rest alleen nog het zoeken naar soorten die we nog niet gezien hebben deze reis. Vijf soorten in totaal staan nog hoog op het verlanglijstje: Walrus, Blauwe Vinvis, Beluga, Rendier en Poolvos.

Voor Walrus hebben we een goede plek; vrijwel altijd kunnen we deze blubberkolossen hier vinden. Niet raar dus dat onze eerste echte landing bij Spitsbergen op deze plek is. Omdat we er een maximum aantal bezoekers tegelijkertijd aan land mag bij deze “haul out” voor Walrussen, verdelen we het schip in tweeën. Iedere groep krijgt twee uur de tijd om te genieten aan land. En echt elke minuut van die twee uur wordt door de reizigers aangegrepen om het fantastische schouwspel van over, onder, op en soms bijna ook door elkaar kruipende dieren te kunnen bekijken. Ruim 70 zijn het er en de voorstelling die we krijgen stelt bepaald niet teleur, maar doet alleen naar meer smaken….

Als iedereen met een glimlach van oor tot oor weer aan boord is, volgt de lunch en vaart de kapitein door naar de volgende landingsplek, bijna recht tegenover de Walrussenplek. Ook hier gaan we aan land, maar dit keer worden de passagiers in verschillende groepen verdeeld. Eén groep gaat een pittige wandeling beginnen, een andere groep fotografeert wat, een derde groep doet een lichte wandeling etc. Behalve ruim 10 zeer actieve Rosse Franjepoten vinden we hier ook onze eerste Rendieren, alweer één van de vijf wenssoorten gezien, nog maar 3 over….

De laatste avond kenmerkt zich door afscheid nemen. Afscheid van de bemanning, de gidsen, de mensen van Vogelbescherming, de reisbegeleiders van Inezia Tours en ook alvast voorzichtig van elkaar. Toch is de reis zeker nog niet voorbij. Dat bewijst ook wenssoort nummer 3 van onze lijst: een enorme Blauwe Vinvis (de laatste van de Arctische Big Five!) laat zich met tussenpozen zien vanaf het schip, om uiteindelijk door zo’n beetje alle opvarenden te worden bijgeschreven op de lijst. Dat sommige mensen zeer enthousiast zijn over deze waarneming, bewijzen de blauwe plekken op mijn bovenarm, aangebracht door een zeer enthousiaste reiziger die zijn geluk over het zien van een Blauwe Vinvis niet meer binnen kon houden en besloot met licht fysiek geweld zijn enthousiasme te tonen. All in a day’s work, die blauwe plekken gaan wel weg, de herinnering aan de Blauwe Vinvis blijft voor altijd.

Op donderdag is het tijd van boord te gaan. Wij hebben bussen verzorgd om iedereen naar zijn hotel te brengen, maar hebben ook eigen vervoer op het eiland waar we de komende drie dagen zo goed als alle reizigers van A naar B naar C zullen vervoeren. Jammer genoeg blijft de Poolvos voor een enkeling echt onzichtbaar deze reis, maar veel mensen kunnen ook nummer 4 van de wenslijst afstrepen. Andere soorten die we hier tegenkomen zijn tientallen Rosse Franjepoten, honderden Sneeuwgorzen, veel Grote Burgemeesters, ruim tien prachtige Koningseider, zelfs één Stellers Eider en verschillende Spitsbergensneeuwhoenders, allemaal vol met hormonen en op zoek naar de dames van hun soort.

Gedurende vier dagen vertrekken er telkens groepjes mensen naar huis. Pas op maandag gaat de laatste groep. Maar net op het moment dat we wenssoort nummer 5, Beluga, hebben opgegeven, vinden we een Beluga die zich vanaf de vaste wal zeer goed laat bekijken. Via een snelle telefoonboom met het kantoor van Inezia Tours rijden we het dorp in, van hotel naar hotel, waar alle deelnemers al klaar staan om als de bliksem richting de Beluga gereden te worden. Op 5 deelnemers na ziet iedereen die vandaag aanwezig is de Beluga’s. De deelnemers aan de fotoreis zitten vandaag jammer genoeg op hun boottocht naar de vogelkliffen en missen de dieren ook.

Als we iedereen bij het vliegveld hebben afgeleverd en door de veiligheidscheck zijn gelopen, besluit één van de Inezia gidsen toch nog even uit het raam te kijken om te zien of de Beluga’s zich nog laten zien en warempel, de beesten laten zich zien! Nu zien ook de vijf deelnemers die de dieren eerder vanochtend misten de Beluga's en missen alleen de deelnemers van de fotogroep deze waarneming nog, maar dankzij de mobiele telefoon kan ik ook onze Inezia fotogids op de hoogte stellen en snelt hij met zijn deelnemers naar de plek.

Eenmaal in het vliegtuig wordt het ons meteen duidelijk dat ook de fotogids en de fotogroep de Beluga’s hebben kunnen zien, want vanaf de landingsbaan kunnen we alle deelnemers ons zeer enthousiast zien uitzwaaien. Wat een reis, wat een afscheid…..

Vanuit het Inezia kantoor in Westerlee,

Pieter van der Luit

Geplaatst op: 14 juni 2017