Een prachtige dag met ongekend veel bijzondere waarnemingen. Meerdere deelnemers aan de North Atlantic Odyssey boden aan vandaag het blog te schrijven. Hieronder niet alleen meerdere blogs van verschillende deelnemers, ook een gedicht van een deelnemer.

Vanuit de Noordelijke Atlantische Oceaan veel leesplezier gewenst,

Pieter van der Luit

– – – – – – – –

Maandag 5 juni in het oost Groenlandse pakijs

Het beeld van het pakijs in de zon, een dinerende IJsbeer en een opportunistische Ivoormeeuw die aast op eventuele restantjes wordt om 07.30 uur bruut verstoort door de stem van onze expeditieleider. “Good morning everyone. A big whale has been seen right in front of the boat…”. Ik ben direct klaar wakker en spring uit bed. Het kost me twee minuten om alle laagjes in de goede volgorde aan te trekken, een verrekijker uit de kast te graaien en niet te vergeten mijn zonnebril op te zetten voordat ik het dek betreed.

Ik word vrijwel direct beloond met het geluid van een blazende Gewone Vinvis pal naast me aan stuurboordzijde van de boot. Hoewel de vinvis enigszins verlegen nog een keer naast me ademhaalt om vervolgens zijn rug te tonen bij het wegduiken geniet ik met volle teugen. De zon schijnt, de zee is vlak en we hebben een nieuwe dag in het Groenlandse pakijs voor de boeg.

Na een snel ontbijt pak ik mijn camera en kies ik positie op het achterdek van de boot dat zich bijna op zeeniveau bevindt. We naderen opnieuw een fraai landschap van drijvend ijs. Het afdrijvende “oude” pakijs heeft een intense blauwe kleur in de zon en dat beeld wil ik graag vastleggen en mee terug nemen naar huis. Op het achterdek aangekomen word ik verwelkomd door een groep trouwe reisgenoten, Noordse Stormvogels, variërend van kleur, vliegen rondjes rond de boot en scheren zo nu en dan rakelings over het water. Terwijl de boot een weg zoekt tussen het pakijs passeren we honderden Zadelrobben en enkele Klapmutsen, vele luieren op een ijsschots in de zon andere zwemen ons voorbij.

In afwijking van het aangekondigde programma wordt de lezing van Karen over Arctische weerfenomenen vervangen door een uur durende Zodiac tour tussen het pakijs en de Zadelrobben. Marijke bestuurt de zodiac behendig tussen de ijsschotsen door en oppert hardop om op om een landing te maken op een van de ijsschotsen. Niet veel later staan we met 11 man op 76 graden noorderbreedte op “onze” ijsschots. WAANZINNIG! High van deze fantastische ervaring geniet ik aan boord na met reisgenoten die eveneens een glimlach van oor tot oor hebben.

In de middag zwemt een Groenlandse Walvis plots naast de boot. Deze bijzondere walvis kan meer dan 200 jaar oud worden en heeft een enorme bult op het hoofd om ijs te kunnen breken. Hij/zij laat zich goed zien en verdwijnt na enkele minuten tussen het pakijs. De sfeer op de boot is euforisch na deze ontmoeting. Praktisch de gehele bucket list van zowel vogelaars als zoogdierliefhebbers is afgevinkt. Wat een gave dag!

Op het dek worden de zojuist geschoten foto’s van de walvis nogmaals bekeken wanneer Morten ons tot stilte maant. Op zo’n 300 meter van het schip staat een IJsbeer in de zon. Deze IJsbeer is aan zijn diner begonnen. Een Ivoormeeuw kijkt of er wat te halen valt… Zou ik gedroomd hebben?

De dag is nog niet voorbij! Er staat nog veel moois op het programma. De boot gaat voor anker tussen het pakijs. Er is vanavond een bbq op het achterdek in de zon! Na het diner zullen we onze reis vervolgen op de grens van het pakijs en de open zee op zoek naar nieuwe bijzondere ontmoetingen.

Femke de Korte

– – – – – – – –

5 juni – tweede pinksterdag – dag twee in het ijs

Het schrijven van deze blog is vandaag een uitdaging, dit is poging nummer drie. Poging één viel in het water toen een Groenlandse Walvis zich aandiende naast het schip. Poging twee strandde niet veel later toen een IJsbeer werd gespot. Heel stilletjes naderden we de IJsbeer die lag te genieten van zijn vers gevangen zeehond. Hij? was weinig onder de indruk van onze aanwezigheid en at rustig door, af en toe een mooie bebloede kop onze kant op draaiend. Prachtig om te zien hoe zo’n groot en machtig dier volledig op zijn gemak is op een kleine ijsschots. Een enkele dappere zeehond stak af en toe zijn kop omhoog in de buurt van de beer en zijn onfortuinlijke soortgenoot. De Ivoormeeuwen deelden voorzichtig van de buit. De beer schoof tot slot zijn kop schoon aan de sneeuw voordat hij het water ingleed en de meeuwen hun kans schoon zagen.

Het is zo langzamerhand onduidelijk wanneer de ene dag eindigt en de volgende begint. Vannacht, terwijl vrijwel iedereen lag te slapen, was het betoverend mooi aan dek. Volledig windstil, nog geen rimpeling in het water. We hadden het ijs achter ons gelaten om via open zee tempo te kunnen maken in noordoostelijke richting. Met de blauwe hemel en midzomernachtzon hoog aan de hemel was het een uitdaging om deze betoverende wereld de rug toe te keren en richting bed te gaan.

Vanochtend zijn we opnieuw bij het ijs aangekomen. Het weer is onafgebroken prachtig, wij hebben dus niets te klagen. Vandaag wederom een zonovergoten dag met zeer weinig wind. Waar we gisteren al zeer blij waren met enkele individuele zeehonden die op ijsschotsen voorbij dreven, kon het vandaag niet op. Al snel na het ontbijt werden honderden Zadelrobben op en rond het ijs gezien. De ideale omstandigheden deden de expeditieleiding besluiten ons te trakteren op een extra trip in de zodiacs. Nog voor de lunch lagen de zodiacs in het water en voeren we tussen het pakijs en de zeehonden. Een onbeschrijfelijke ervaring om met de motor uit, in een klein bootje tussen het pakijs te dobberen. Maar ook dit was nog niet alles, twee jonge Klapmutsen lagen heerlijk te zonnen en lieten zich uitgebreid fotograferen. Voor de liefhebbers was er de gelegenheid om voet op een ijsschots te zetten, een mogelijkheid waar door velen dankbaar gebruik van werd gemaakt.

Het verblijven in deze uithoek van de wereld is onbeschrijflijk mooi, een oneindige vlakte van ijs water en toch vol met leven. Niet alleen de dieren, maar de hele omgeving maken deze reis tot een onvergetelijke ervaring. Laten we met z’n allen hopen dat dit gebied zijn ongereptheid en schoonheid mag behouden en nog velen na ons van deze prachtige reis kunnen genieten.

Ongetwijfeld zullen er vandaag nog vele blogwaardige momenten volgen, daarover morgen meer. Wij gaan ons nu voorbereiden op de barbecue, ja u leest het goed: barbecueën boven de poolcirkel.

Jonna van Ulzen

– – – – – – – –

Nederland zit op deze Tweede Pinksterdag lekker in het zonnetje, hoor ik bij het ontbijt, maar wij op de Noordelijke IJszee ook! Alleen hebben wij geen Italiaans ijs, maar opnieuw drijfijs. De Plancius vaart zoetjes door de ijssculpturen en al snel worden de eerste Zadelrobben gesignaleerd. ‘Eén, twee, goh joh, drie, vier, daaro in de verte, op die schots op elf uur’, et cetera, maar het kan nog gekker: steeds vaker hele groepen luierend op hun eigen ijseilandje, loom rollend van de ene op de andere zij, effe krabben met die vin over de buik,lekker krullen met het achterlijf. De associatie met een zomerdag op het strand van Zandvoort dringt zich op, zoals die Zadelrobben daar zij aan zij liggen. Prachtig gekleurde vachten met goed zichtbare ‘zadels’, maar ook lichtgrijze individuen met zwarte spikkels en vlekken. Ik mag het niet zeggen, eigenlijk zelfs niet denken, maar ik kan me toch voorstellen dat in een gelukkig ver verleden er dames waren die graag een jasje van zeehondenbont wilden hebben….

De robben laten zich meestal niet snel verjagen, al varen we redelijk dicht langs.’Goh’, denk ik, ‘wat zou het mooi zijn om met een zodiac tussen de schotsen te varen en de Plancius, ons moederschip nietwaar, van afstand te bekijken’. Maar ja, dat is een gevalletje wishfull thinking. Alleen deze keer komt mijn wens uit! In de stuurhut verzamelen expeditiestaff en kapitein voor een korte powwow en daarna volgt de mededeling dat we in twee groepen een zodiactocht van een uur zullen gaan maken. Enthousiasme alom.

En zo, met stuurvrouw Frigga aan de gashendel, scheren we over de Noordelijke IJszee en pruttelen we behoedzaam dichterbij een lange schots boordevol robben. Jongens, schiet ik effe vol! Tot slot stuurt Frigga de zodiac met vol gas een ijsplaat op en volgt een fotoshoot, beetje ‘toeristisch’, dat wel, maar unieke momenten moeten nu eenmaal toch worden vastgelegd. Deze keer laat ik me nadrukkelijk vastleggen op de digitale plaat, want je moet vooruitkijken. Straks, aan het eind van dit jaar, kan ik een dijk van een Kerstkaart versturen!

Mona Bosschieter

– – – – – – –

Pakijs

Trots kan je alle golven weerstaan

In al je vormen die bestaan

Oppervlak van wit satijn

Toch zo breekbaar en fragiel

Machtig wit front

Gaat niet de wereld rond

Kan staal scheuren

Open rijten met oerkracht

De mens kijkt met ontzag

Wat we zien is jouw

Misleidende vorm

Van je werkelijke grootte

In stilte voort gaan

Klotsende golven

Zijn het geluid dat je vergezeld

Je wordt steeds kleiner tijdens je reis

Je kracht neemt af

Majestueus verander je

Maar schoonheid blijft tot op het laatst

Aan het eind ben je waar je

Begon als water

Klaar om te beginnen

Van voren af aan

Polar bear

Als je ter wereld komt

Is de mens vertederd

Kijkt naar je capriolen

Je onverschrokkenheid

Groot en krachtig

Sta je aan het eind van een cyclus

Met al je onverschrokkenheid

Om deze cyclus te behouden

Is jouw voortbestaan

Van groot belang

Met al je onverschrokkenheid

Waakzaam met al je zintuigen

En instinct

Ga je door je leven

Met al je onverschrokkenheid

Een stoere vacht bedekt

Je gevoelige huid

Hoe ouder je bent

Hoe meer getekend je snuit

Met al je onverschrokkenheid

Als de mens je ontmoet

Slaat respect soms om in angst

De slechte raadgever

Voor al jouw onverschrokkenheid

Je drijvende wereld

Wordt steeds kleiner

Kunnen wij je nog helpen

Met al onze onverschrokkenheid

Ik heb je mogen aanschouwen

Met respect en eer

Een belangrijk moment in mijn leven

Om kijken naar

Jouw onverschrokkenheid

–

Peter Hepp

Geplaatst op: 6 juni 2017