De zee is vanmorgen vroeg rustig geworden en iedereen verschijnt weer fris aan het ontbijt en laat zich dit goed smaken. Door het rustige weer kunnen we definitief de landingen met de zodiacs op Spitsbergen maken. Als we de kust naderen zien we de eerste Walrussen al liggen! Hopelijk liggen ze er straks ook nog.

We gaan in drie ploegen wandelen en er is een ploeg die niet gaat wandelen, maar alleen de Walrussen bezoekt. Ik ben bij de eerste groep wandelaars die bestaat uit ongeveer 30 personen. Wel gek hoor om te lopen in een groep met vooraan een gewapende gids en ook in de achterhoede een gewapende gids. Met een omtrekkende beweging benaderen we de Walrussen en we kunnen hen tot op 30 meter benaderen zonder hen te verstoren, zodat ook de andere groepen hen nog kunnen zien. Wat een kolossale beesten zijn het. Eén komt uit het water en waggelt de kant op. Ze zien er heel aandoenlijk en onhandig uit.

We wandelen verder over het ijs en zien nog baltsende Paarse Strandlopers. Ineens horen we via de portofoon de kapitein op het schip melding maken van een gele vlek op het ijs. Deze wordt gecontroleerd en het blijkt een Rendier te zijn. Ik ben onder de indruk dat dus ook vanaf het schip de omgeving continue in de gaten gehouden wordt. De aanwezigheid van IJsberen blijkt dus zeer reëel. Omdat wij als eerste groep relatief veel afstand hebben gehouden tot de Walrussen, kunnen wij nog een keer naar hen toe. Daar zwemmen twee Walrussen in zee. Ze zijn erg nieuwsgierig en komen steeds dichter naar ons toe. Uiteindelijk komen ze tot anderhalve meter naar ons toe. Prachtig.

Voor de lunch gaan we weer aan boord. In de middag varen we in de zodiacs door een fjord, Ymerbukta, en zien we tussen de Eiders een groepje Koningseiders. Ondanks dat we nog sporen van IJsberen zien, zien we de beren zelf niet. Maar mij hoor je niet klagen, we hebben ze al heel dichtbij langdurig kunnen bewonderen!

Josien, bij Spitsbergen

Geplaatst op: 4 juni 2017