Na het versturen van het blog gisteren gebeurde waar we de hele reis al naar toegeleefd hebben. Het hoogtepunt van elke reis naar Spitsbergen: een IJsbeer!

Aan het einde van de middag was het schip het pakijs in gevaren en voorzichtig manoeuvrerend voeren we steeds dieper de witte vlakte in. Met ruim 100 paar ogen op de omgeving gericht bleek het slechts een kwestie van tijd voor we de eerste IJsbeer in beeld kregen.

Het dier, een mannetje van naar schatting 5 tot 8 jaar oud zat op een bebloed ijsschots, met enkele Ivoormeeuwen en Grote Burgemeesters in de nabijheid. Een prooi, waarschijnlijk een Zadelrob, lag binnen pootbereik en toen de beer ons eenmaal in de gaten kreeg probeerde hij dan ook eerst eens vast te stellen wie hij voor zich had. Prooien zijn hier nu eenmaal geen zekerheid en afhankelijk van wat je tegenover je hebt, kan het de moeite waard zijn je prooi goed te verdedigen.

Ruikend, kijkend, op zijn achterpoten staand, nogmaals ruikend en zich omdraaiend leek de beer zich te realiseren dat wij geen gevaar vormden. Dat klopt natuurlijk ook, maar ook wij namen het zekere voor het onzekere door geen geluid te maken. Op zich ook een onwerkelijke ervaring: ruim 100 man natuurliefhebbers die een prachtige IJsbeer op enkele tientallen meters en het eigenlijk allemaal het liefst zouden uitschreeuwen van geluk, bewegen zich nu muisstil over de boot om de beer niet af te schrikken.

Uiteindelijk zijn we ruim een uur bij de beer gebleven voor we voorzichtig achteruit gingen. Het mooiste aan deze toch al zo mooie waarneming voor mij? De beer is de hele tijd niet van zijn ijsschots af geweest en ging ongestoord verder met eten.

In opperste euforie bleven veel mensen lang wakker om foto’s te vergelijken en na te genieten, om toch de volgende ochtend vroeg weer aan dek te staan, op zoek naar meer waarnemingen. Die kwamen maar mondjesmaat vandaag, met zoals altijd Noordse Stormvogels, die langzamerhand steeds donkerder worden, Drieteenmeeuwen, Grote Burgemeesters en veel Kleine Alken.

’s Middags volgde nog een langverwachte soort: Gewone Vinvis. Vlakbij de boot (minder dan 100 meter), maar actief foeragerend, dus veel onder water.

Het avondeten is vandaag de traditionele poolbarbecue, achter op het dek. Midden in de Noordelijke IJszee, in de vrieskou, omgeven door ijsschotsen; extreme barbecueing op zijn best.

Vanaf de Plancius, 01º16” Oosterlengte, 77º02′ Noorderbreedte

Pieter van der Luit

Geplaatst op: 13 juni 2014