Voor zeven uur stonden veel mensen al weer aan dek om te zoeken naar wat er voorbij zou kunnen komen. In vergelijking met gisteren was er duidelijk meer leven te bekennen, vooral Jan van Genten en Noordse Stormvogels waren in flinke aantallen te zien, maar ook Stormvogeltjes, Papegaaiduikers, Zeekoeten, een enkele Alk en wat Drieteenmeeuwen kwamen voorbij.

Bij zoveel Jan-van-genten is het natuurlijk wachten op de eerste Grote Jagers die achter de genten aanzitten om ze met zachte dwang te overreden hun net gevangen vis uit te spugen zodat de jagers het uitgebraakte voedsel kunnen opeten. Ons wachten werd rijkelijk beloond: verschillende Grote Jagers kwamen vlakbij het schip bovenop de genten gedoken, trokken hen aan de staart naar beneden of vlogen er lang genoeg dreigend achteraan tot de genten het opgaven. Figuurlijk, maar het eten letterlijk. Noordse Stormvogels zijn er dan als de kippen bij om alles wat de jagers laten drijven alsnog op te eten.

Om 1 uur zit iedereen aan de lunch, maar een uur later als we weer naar buiten gaan, is het weer veranderd. De wind is aangetrokken tot windkracht 5, er komt in de verte een mistbank opzetten en er valt af en toe een drup regen. Ook de vogels lijken er geen zin meer in te hebben en we varen regelmatig langs groepjes Jan-van-genten die met een stuk of 10 tegelijk met de kop in de veren op het water liggen te slapen, wachtend op beter weer waarschijnlijk.

Op weg naar Jan Mayen varen we vanmiddag de noordpunt van de Shetland-eilanden voorbij. Hier houdt de (ondiepe) Noordzee op en begint de (diepere) Atlantische Oceaan. Zo’n overgang van ondiep naar diep water is soms goed voor zeezoogdieren, die afkomen op het voedsel dat door het opstuwende diepe water omhoog wordt gebracht. We zitten echter te ver van de Shetlands af om goede hoop te hebben op veel soorten.

Dat blijkt inderdaad te kloppen, want als we om half zeven gezamenlijk de soortenlijst doornemen, blijkt dat we vandaag net aan 10 soorten hebben gezien. Niet veel, maar dat is te verwachten in deze noordelijke wateren. Na de soortenlijst volgt een korte samenvatting van de dag in de lounge, waarna de Belgische professor Louis Beyens ons uitleg geeft over het Noordpoolgebied.

Halverwege de lezing wordt hij plotseling ruw onderbroken door de intercom met de melding van de officier van dienst op de brug “from the bridge, we have many, many Orcas in front of the ship”.

Zelden heb ik de lounge zo snel zien leeglopen. Binnen een minuut stond iedere opvarende aan dek te genieten van een groep van ongeveer 15 Orka’s. Twee volwassen mannetjes, wat onvolwassen mannetjes, wat vrouwtjes en enkele jonge dieren waren op Makreel aan het jagen. Voor zoiets bijzonders neemt de ervaren kapitein zelf het roer over en we hebben dankzij zijn stuurmanskunst bijna drie kwartier kunnen genieten van de groep Orka’s naast en rond de boot!

Dat het diner een half uur later was, zodat we van de Orka’s konden genieten heeft geen enkele klacht opgeleverd. Wel waren er opvallend veel stralende gezichten aan tafel….

Morgen een dag door diep water. Wie weet wat we tegenkomen!

Vanaf de Plancius, 01º11” Westerlengte, 62º13′ Noorderbreedte

Pieter van der Luit

Geplaatst op: 8 juni 2014