Na gisterenavond met de kapitein gesproken te hebben, bleek dat we vroeg in de ochtend over een bergtop heen zouden varen. De top van de berg was ongeveer 170 meter onder het wateroppervlak. De ideale omstandigheden voor walvissen, omdat het omringende water meer dan 3000 meter diep was. Water uit de diepte botst tegen de onderkant van de berg en stroomt via de helling omhoog naar de oppervlakte. Hiermee komt ook voedsel voor walvissen uit de diepte omhoog. Dat maakt het makkelijker om te foerageren voor de walvissen en ze zijn minder lang onder water waardoor je ze ook vaker ziet.

Eenmaal bij de berg stonden er veel mensen aan boord te kijken, maar walviswaarnemingen bleven uit. Na een lekker ontbijt en een stuk open zee verscheen aan de horizon het eerste ijs. Dit veroorzaakte een enorme drukte op het dek. De schoonheid van het ijs is met geen pen te beschrijven (en ook niet via het blog).

Gisteren waren we erg verheugd om een paar van de zeer fraaie zadelrobben te mogen aanschouwen. Vandaag echter was een onvoorstelbare hoeveelheid zadelrobben te zien op het ijs. Er zijn geen tellingen of schattingen gedaan, omdat dit gewoonweg onmogelijk was. Zo ver het oog reikte was ieder klein ijsschotsje benut als rustplaats voor zadelrobben. In totaal hebben we enkele TIENDUIZENDEN zadelrobben gezien. Als je zoiets meemaakt dan merk je ineens dat grootte er wel degelijk toe doet. Het zien van een dermate grote groep zadelrobben is zelfs voor de mensen die alleen maar mee gaan om Spitsbergen te zien een adembenemend spektakel.

Buiten deze fantastische waarneming bleef het vrij rustig en vlogen er onder andere geregeld soorten als Kleinste Jager, Middelste Jager, Rosse Franjepoot en Grote Burgemeester voorbij.

Op het moment varen we weer op open zee en is het bedtijd. We hebben echter met de kapitein afgesproken dat we worden gebeld als er pakijs in zicht is. Dit vergroot onze kansen op leuke waarnemingen aanzienlijk. Het pakijs is behoorlijk onvoorspelbaar en verschuift van dag tot dag, maar waarschijnlijk stuiten we vannacht wel ergens op de rand van het pakijs.

Vanaf de Plancius, 75º,58” Noorderbreedte, 03º,25” Westerlengte,

Hendrik Jan Dijkerman

Geplaatst op: 16 juni 2013