De wake up call vandaag was de opmaat naar het in de verte kunnen zien van Jan Mayen, zo had Jan ons tijdens de recap gisteravond aangewezen op de routekaart. Uitnodigend genoeg dus om dit vulkanische eiland al vroeg in de ochtend te gaan spotten. Volgens de weersvoorspelling zouden we wel eens heel veel geluk kunnen hebben om op deze zonnige en heldere dag zelfs de karakteristieke vulkaan de Beerenberg te zien. Misschien ook met de landing.

Eerst genieten van het  dagelijks met veel zorg bereide ontbijtbuffet en dan weer snel naar het dek. Rustig varend waren we bij het volgende zicht nog weer meer dichterbij gekomen. En wat een fantastisch fotogeniek panoramabeeld. Zonovergoten en door de sneeuwval van de afgelopen dagen compleet wit geworden, prijkte het 55 km lange eiland Jan Mayen met de Beerenberg in volle glorie. Met slechts een dunne wolkensliert onder de top was deze slapend actieve vulkaan volledig in beeld. Vaak in mist gehuld is de Beerenberg slechts enkele dagen in het jaar volledig zichtbaar of zijn slechts alleen de flanken te zien. Ook voor onze kapitein Mika was dit de eerste keer van zo'n onvergetelijke aanblik. Indrukwekkende beelden op tientallen fotocamera's vastgelegd. Of zoals een reisgenoot zei: hier moet je eigenlijk met een Berenburgh op toasten..

Plots werd een aantal Bultrugwalvissen gespot. Stevige blows die uit zee spoten verraden hun posities. Kapitein Mika manoeuvreerde de Ortelius zo strategische dat wij deze "Humpbackwhales" fantastisch mooi konden observeren en fotograferen.. Indrukwekkend het zien en horen klappen van de staart op het water, dan weer rondwentelend in het water waardoor afwisselend onderkant en bovenkant in beeld kwamen, soms met de witte, lange zijvin en de zwarte bovenkant of witte onderkant van de geweldige staart. Is voor orka's de vlek bij de rugvin het DNA, voor Bultruggen gelden de witte patronen tekening op de onderkant van de reusachtige staart als hun DNA. 

Aansluitend op de heerlijke lunch, werd vol spanning uitgekeken naar het verlossende antwoord van Jan of we wel of niet aan land zouden kunnen. Contacten met de commandant aan de "Walrusbaai" ter plekke leerden dat we als eerste verkenning rond 15.00 uur met scout zodiacs aan land mochten, direct na het vertrek van de "Huttigrutti" die lag afgemeerd. Toen Jan met drie verkenningsgidsen weer terug aan boord was, was hijzelf ook zichtbaar teleurgesteld in zijn bevindingen en uitleg. In overleg met de commandant en de verwachting dat de golven en wind in de loop van de middag in kracht zouden toenemen, noodzaakten hem het niet veilig en verantwoord te vinden om aan land te gaan. Veiligheid voor alles en met bewezen ervaring en kennis van zaken kon de landing niet veilig genoeg plaatsvinden, was zijn oordeel. 

Eerder doorvaren naar het landijs van Groenland werd het vervolg. Wie weet welke eerdere verrassingen ons daar wachten.

Verder aan dek genietend van de kustlijn aan de voet van de Beerenberg, langs 2 van de 22 gletsjers en met rond de boot vliegende Drieteenmeeuwen, Grote burgemeesters en Noordse stormvogels, werd onze avontuurlijke tocht voortgezet. In dit voedselrijke gebied is er zeker nog kans op walvissen. Zeker, want een aantal Butskoppen werd waargenomen. Camera's en kijkers in de aanslag voor nog een zwemmende bonus deze dag.

Ook in de recap betreurde Jan zijn noodgedwongen beslissing om bij Jan Mayen niet aan land te kunnen. Begrip alom. Hellen en Charlotte brachten hun maritieme kennis over de waargenomen Bultruggen en Butskoppen in en Eduard met de die dag gespotte vogels die hij op de waarnemingslijst zal vermelden. Applaus weer voor alle sprekers en precies op tijd voor het volgende voortreffelijke diner.

Een zonovergoten dag vol afwisseling en kansen als basis voor een goede nachtrust.

Pieter