Een rustige dag staat vandaag op het programma, op weg naar Christchurch waar we de rest van de groep zullen ontmoeten. De rit voert door een onwerkelijk mooi landschap van zee, brede valleien en prachtige besneeuwde bergtoppen.

Onderweg komen onderwerpen van verschillende pluimage aan de orde en tijdens één van deze zeer noemenswaardige gesprekken valt mijn oog plotseling op een kip in de wei. Het is echter geen kip, maar een endemische soort, de Weka, zeg maar een Kwartelkoning die teveel uit de steroïdenpot gesnoept heeft. Willem laat zich helemaal gaan en fotografeert zich suf, dit tot groot ongenoegen van de Weka, die Willem alleen maar in de weg vindt zitten, want het beest probeert bijna door Willem heen te lopen….

Andere doelsoorten vandaag: Blue Duck (die zullen we niet zien), Kea en Blue Penguin.

De Kea is een papegaai die de naam heeft alles wat los en vast zit aan je auto er af te slopen. Zeldzaam, met minder dan 5000 vogels en na de Kiwi een beetje het symbool van Nieuw Zeeland. De vogel wordt vaak gezien bij parkeerplaatsen, op zoek naar onschuldige auto’s die dan vakkundig gesloopt worden.

Na een stuk of 10 parkeerplaatsen te hebben bekeken, komen we aan bij nummer 11. Ook hier geen Kea, maar wel een rivier waar we tevergeefs zoeken naar Blue Duck. Als we teruglopen naar de auto, doet een bestuurder van een andere auto de achterklep open en out of the blue komt er ineens een Kea aanvliegen.

Wat een prachtvogel! Groter dan we dachten en hoewel hij op het eerste gezicht wat saaigroen lijkt, blijkt bij nadere bestudering het hele pakket kleuren van de regenboog erin te zitten, van lichtblauw (in de staart) tot dieporanje (de ondervleugel). Logisch dus dat we ons even vermaken met fotograferen van dit superdier.

Als onze fotohonger gestild is, rijden we door. Voorbij Christchurch zit een broedkolonie van Blue Penguin. Deze soort heet ook wel Fairy Penguin of Little Blue Penguin, daarmee aangevend dat het maar een klein beestje is. Het bijzondere van deze vogels hier is echter dat ze witte vleugels (flippers) hebben en ze White-flippered Penguin genoemd worden en op de nominatie staan om in de toekomst gesplit te worden. Splitten is vogelaarstaal voor één soort opsplitsen in twee of meer soorten (die je natuurlijk ook allemaal weer wilt zien).

Helaas zijn er flink wat wegen naar de broedkolonie afgesloten en na flink wat omzwervingen, met onderweg nog wel een aantal Royal Spoonbills, Red-billed Gulls en drie soorten aalscholvers overigens, komen we pas aan bij de parkeerplek waarvandaan we zouden moeten gaan lopen. Het bord geeft aan dat het bijna twee uur enkele reis lopen is, maar gelukkig zien we net twee vogelaars terug komen lopen van de wandeling, dus vragen we hen of zij de pinguïns gezien hebben. Als blijkt dat dat niet zo is, besluiten wij maar wat eerder in ons hotel aan te komen om de andere leden van de groep te ontmoeten.

Het blijkt een mengeling van nieuwe gezichten en oude bekenden te zijn. Na wat uitleg over de logistiek van de komende dagen hebben we ons voorlopig laatste diner aan vaste wal.

De sub-antarctische eilanden van Nieuw Zeeland wachten op ons!

Vanuit Christchurch,

Pieter van der Luit

Geplaatst op: 24 november 2014