Na een late terugkomst uit Hawaii gisteren (het eiland Hawaii, niet de staat) staat de wekker pittig vroeg vandaag. We willen voor de spits Honolulu uit zijn om onze lokale man op te halen. Hij gaat ons meenemen op zoek naar Laysan Albatros en Hawaiiaanse Monniksrob, een flinke zeehond, waarvan er naar schatting nog maar 1060 zijn.

We moeten ruim 5 kilometer lopen om in het beschermde gebied te komen, een met een enorm hek afgescheiden punt aan de oostkant van het eiland. Door het hek kunnen er geen honden, katten en ratten meer in het gebied komen, iets wat met name de hier op de grond broedende Laysanalbatrossen en dicht onder de grond broedende Wedge-tailed Shearwaters ten goede komt. Het hek staat er een jaar of vier en de aantallen broedvogels zijn sindsdien als een raket omhoog geschoten. Of, zoals Willem zegt: “als we dit in Nederland doen, broeden de albatrossen binnen de kortste keer ook bij ons in de duinen”. Waarvan akte!

We parkeren onze auto en beginnen aan de 5 kilometer. Zonder schaduw, in de brandende zon, over een onregelmatig rotspad. Niet de lekkerste wandeling dus, maar de beloning is er dan ook naar. Als we het omheinde gebied binnenstappen hoeven we niet ver te lopen voordat we de eerste Laysanalbatros op het nest zien zitten. En nog één. En weer één. Als een echte plaag is de grond bezaaid met broedende albatrossen. In de loop van de dag zien we ook nog het nodige baltsgedrag (met uitgestrekte vleugels en en nek dansen de vogels dan met elkaar) en krijgen we de nodige albatrossen vlak langs ons heen scherend, op weg van of naar hun nest.

Een andere doelsoort voor vandaag is de Hawaiian Monk Seal, een robbensoort die erg zeldzaam is en alleen bij Hawaii voorkomt. Stevig beschermd en lastig te vinden, want zo’n 1000 dieren in een staat die net zo groot is als België heeft verdacht veel weg van de beruchte naald in een hooiberg.

Hoe goed we ons best ook doen, hoeveel stranden we ook afzoeken, het lukt ons niet om het dier te vinden. Zelfs de bijkans bovenmenselijke gaven van Willem op het gebied van het vinden van lastige soorten laten ons vandaag in de steek. Jammer, maar het is niet anders.

We settelen ons op een mooi uitzichtpunt (nadat we ook hier alles hebben afgezocht) en zoeken de zee af naar meer vogels. Behalve de nodige Laysanalbatrossen ook nog wat Bruine Genten hier, verder niet veel bijzonders. Tenminste, totdat een groep zeer jonge Amerikaanse militairen die net hun bootcamp achter de rug hebben langs komt lopen. Een mannetje of 30, met hier en daar een vrouwtje ertussen (of eigenlijk meisje, want ze zijn naar schatting echt niet ouder dan 17/18 jaar) komt met flink wat bravoure voorbij zetten.

Eén van hen begint te wijzen en de rest loopt er heen. Voor de zekerheid kijken wij ook nog even en dan blijkt dat zij een Hawaiian Monk Seal hebben gevonden. Een jong, pikzwart beest. Niet alleen PRECIES dezelfde kleur als het omliggende lavagesteente – en daardoor makkelijk over het hoofd te zien – maar ook nog eens PRECIES achter een rots vanaf de plek waarvandaan wij gekeken hebben. Niet gek dat je het dier dan niet ziet natuurlijk…

We blijven dik een uur genieten van deze prachtige en zeldzame rob voor we door de brandende zon terug gaan lopen richting de auto. We zetten onze lokale gids af en rijden vervolgens door naar Honolulu om onze tassen opnieuw in te pakken en onszelf voor te bereiden op de vlucht van morgen. Naar Californië!

Vanuit Honululu,

Pieter van der Luit

Geplaatst op: 19 december 2014