Vol goede moed vertrokken we, na een warme maaltijd, richting de hutten. De eerste stop was bij het veld waar de meeste schuilhutten staan. Hier ging het merendeel van de groep heen. Martin en ik zouden deze avond bij de hut aan het meer verblijven om, zo hoopten wij, de Beren te kunnen fotograferen met reflectie in het water en ook nog een kans op Veelvraat.

De gids had al gemeld dat dit de hut is waar je ofwel veel geluk ofwel gewoon pech hebt: “It can be heaven or hell”. Bij de hut aangekomen stond er een flinke bries waardoor onze kans op foto´s met spiegeling al snel waren verkeken. Dan maar hopen op Veelvraat.

Op dit moment is er een ware hittegolf in Finland en in een afgesloten hut zitten in de brandende zon werkt als een oven. Al direct baadden we in het zweet.

We hadden de kijkgaten wel open kunnen zetten om het wat door te laten tochten, maar dan zouden de muggen een warme maaltijd hebben. In de hutten is het beter geen DEET te gebruiken, want dat ruiken de beren meteen. Daarom maar veel drinken en lekker rustig blijven zitten.

De uren gingen voorbij en gelukkig zakte de zon, maar nog geen activiteiten van beren of Veelvraat. Na een paar uur begon het te schemeren en was er te weinig licht om te kunnen fotograferen. Hopelijk brengt de vroege ochtend nog wat… Tot overmaat van ramp begon het ook nog eens te regenen en de moed stroomde in ons in de laarzen.

Rond middernacht werd ik wakker en keek even uit het raam om op een paar meter een jonge beer te zien lopen. Martin zat in de tweede hut, maar als ik hem zou roepen zou de beer direct zijn weggerend. Het was toch al veel te donker om eigenlijk te fotograferen maar om het verhaal bij te staan maakte ik toch maar een paar plaatjes met een sluitertijd van een paar seconden! Zie bij deHet resultaat: een spook uit het bos.

Om half vier begon het al aardig licht te worden en in de hut naast mij hoorde ik ook wat leven. De wind was helemaal stilgevallen en een spiegelglad meer lag voor ons. Maar met alleen een paar Bosruiters en Groenpootruiters en af en toe een paar Wintertalingen bleef het langs de oevers bijna helemaal leeg. De mist kwam langzaam opzetten en de zon gaf prachtig mooi strijklicht. We hadden de camera’s al beiden op het punt gericht waar het zou moeten gebeuren maar helaas bleef het stil, erg stil.

Om half acht zouden we opgehaald worden dus pakten we met een unheimisch gevoel onze spullen en liepen terug naar de weg. De Bruine Beer had nog een aandenken achtergelaten waarmee bevestigd werd dat dieren gewoon schijt hebben aan ons fotografen….

De eigenaar van de lodge was er nog niet en omdat we werden belaagd door de muggen liepen we alvast in de richting van de lodge. Juist toen hij aan kwam rijden met de rest van de groep vloog er een vrouwtje Auerhoen uit de berm die nog maar net de bus kon ontwijken!

De andere deelnemers hadden meer geluk gehad, zij hadden meerdere Bruine Beren en zelfs kort ook een Wolf in beeld! Jammer genoeg kwamen deze ook pas later op de avond met te weinig licht voor goede foto’s. Voor de komende nachten hopen we op wat meer geluk.

Met de zoogdieren was het dus niet optimaal, maar gelukkig was er nog een beetje afleiding. Een Zwarte Wouw pikte samen met de Raven was restjes eten op en ook vloog er een Wespendief over. Uit het bos klinken ook regelmatig de roep van Kruisbek en Noordse Goudvink, hopen dat we die ook nog mooi op de foto kunnen zetten.

Vanuit het Fins/Russisch grensgebied,

Menno van Duijn

Geplaatst op: 30 juli 2012