Voor zeven uur stonden we al aan dek, op zoek naar de laatste soorten voor de mensen die van boord gaan vandaag. Verder dan een paar Brown Boobies, Red-billed Tropicbirds, een Regenwulp, Groenpootruiter en Blauwe Reiger komen we niet.

Hoewel de kapitein met de autoriteiten van de Kaapverden al dagen geleden de afspraak heeft gemaakt dat wij hier vandaag om acht uur zouden aankomen, is er niemand te bereiken aan wal.

We wachten uiteindelijk ruim een uur op de loods voordat die belt met de mededeling dat hij “brommerpech” heeft en de kapitein zelf maar de haven moet invaren. Zonde van de tijd op deze dag waar we niet zo veel tijd hebben om aan land te vogelen. Ook de douaniers werken op zijn Afrikaans: wachten is hier geen kunst, maar een vereiste.

De Inezia-groep heeft een busje voor een dagexcursie aan land, op zoek naar de vele endemen die hier voorkomen. Voordat we daar kunnen instappen, zijn we echter ruim twee uur verder. Het blijkt een lastige klus om al die paspoorten door te nemen blijkbaar….

Eenmaal in de bus gaan we meteen naar de botanische tuin van Santiago, de beste plek voor Cape Verde Warbler. Voor we daar aankomen hebben we echter ook al Alexander’s Kestrel, Brown-necked Raven, Grey-headed Kingfisher (de nationale vogel van de Kaapverden), Iago Sparrow en Cape Verde Swift gezien.

De tuin leek op het eerste gezicht gesloten, maar het hek bleek open, dus gauw naar binnen. Verder dan een stel Iago Sparrows die een zandbad namen kwamen we niet, maar het was dan ook op het heetst van de dag. De Cape Verde Warbler vonden we uiteindelijk net buiten de tuin, net als de lokale Zwartkop die er toch wat afwijkend uitziet.

Het reservoir (hét reservoir voor de kenners) was de volgende stop. Dit is de plek voor de zeer bedreigde Bourne’s Reiger, de lokale (onder)soort van Purperreiger, waarvan er nog maar een stuk 30 zijn. In de afgelopen tijd zaten hier ook bijvoorbeeld Zwarte Reiger en Middelste Zilverreiger, dwaalgasten uit Afrika. Die Zwarte Reiger zagen we niet, maar al het andere, ook de Bourne’s Reiger (Kaapverdische Purperreiger), wel. Hoogtepunt was een Brilgrasmus die minutenlang in het open vlak voor ons aan het foerageren was, regelmatig fladderend als een kolibrie.

Opgewekt togen we richting het vliegveld, waar we op zoek gingen naar de laatste drie mogelijke soorten voor vandaag: Black-crowned Sparrow-Lark, Bar-tailed Lark en Renvogel. Stuk voor stuk niet de makkelijkste soorten om te vinden. We hadden nog 70 minuten om deze soorten te vinden, en iedereen had zich op voorhand al neergelegd bij het feit dat we niet alles zouden zien.

Op een onooglijk veldje, vol met plastic, glas en ander afval, zag één van de deelnemers een leeuwerik. Snel uitstappen en daar was de Bar-tailed Lark, vol in het zicht, maar liefst 3 exemplaren. Nog voordat iedereen de leeuwerik in de telescoop had gezien, vloog de Black-crowned Sparrow-Lark het beeld in! Wat een geluk, nu hebben een dik uur om die Renvogel te zien. Helaas lukte dat niet zoals gepland, het uur dan, want tot werkelijk onbeschrijflijk geluk van iedereen liepen er drie Renvogels de straat over, samen in één beeld met beide leeuweriken!

Bijna juichend reden we Praia in om Willem af te zetten, hij gaat vandaag naar huis. Eenmaal bij het schip vonden we de nieuwe deelnemers die de West Africa Pelagic gaan doen, van de Kaapverden naar Madeira. Aan dek veel oude bekenden, het werd dan ook snel gezellig.

Vanaf de Plancius, 23º51” Westerlengte, 15º09′ Noorderbreedte

Pieter van der Luit

Geplaatst op: 6 mei 2013