De meeste passagiers hebben wel in de gaten dat het voor de Hollanders vandaag Koninginnedag is, en dat het niet zomaar een gewone Koninginnedag is. Links en rechts worden we gefeliciteerd met onze nieuwe koning, ook al moesten we de situatie in veel gevallen eerst uitleggen. Zelf ontgaat ons grotendeels wat er vandaag allemaal in Nederland gebeurt. Bij de lunch hingen er oranje ballonnetjes bij de tafel die meestal door Hollanders wordt bezet en vanavond hadden we als toetje oranje tompoezen.

De tropische Oceaan had vandaag een verrassing in petto. In de eindeloze, vaak vogelloze leegte doemde ineens een spetterende plek op waar honderden dolfijnen en duizenden zeevogels (vooral Bonte Sterns, maar ook Noordse Sterns en Kühls Pijlstormvogels) fanatiek aan het foerageren waren. De kapitein was zo vriendelijk een extra rondje te varen om de dolfijnen (Clymenes Dolphin en een enkele Long-snouted Spinner Dolphin) de gelegenheid te geven buitelend op ons af te komen stormen om in de boeggolf te spelen.

Ons teleurstellend korte bezoek aan Ascension heeft ons weer eens doen beseffen hoe ontzettend veel geluk we hebben gehad in de eerste helft van de reis. Ik zeg graag gekscherend bij vertrek uit Ushuaia dat de eerste gegarandeerde landing van de reis plaatsvindt in Praia, Kaap Verdië, waar we gewoon een echte haven binnen kunnen varen. Maar in feite is het waar. In Antarctica kan alles misgaan, South Georgia moeten we soms overslaan en bij Tristan is het mij al tweemaal overkomen dat we er helemaal niet konden landen. Maar dat landen op Ascension ruim een dag lang onmogelijk zou zijn had niemand verwacht.

Het is nu ongeveer twee weken geleden dat we op Nightingale landden. Tijdens ons bezoek arriveerde er een ander bootje van Tristan, met eilanders die er met allerlei spullen aan het werk gingen om er de hutjes op te knappen waar zij gebruik van maken bij hun eigen tochtjes naar Nightingale, vaak om eieren en kuikens van stormvogels te verzamelen. We kregen een mailtje van Tristan waarin men ons vertelde dat die jongens nog steeds vast zaten op Nightingale, wachtend op een kalme dag om naar Tristan terug te gaan.

Tussen twee langdurige periodes met bar slecht weer hebben wij bij Tristan precies die twee mooie dagen kunnen benutten die ons gegeven waren, van de eerste tot de laatste minuut. Dat de excursies op Ascension niet door konden gaan was jammer, maar laten we in onze handjes knijpen dat ons dit niet is overkomen bij Tristan da Cunha.

Vanaf de Plancius, 16º16” Westerlengte, 03º15” Zuiderbreedte

Albert Beintema

Geplaatst op: 1 mei 2013