Het schip heeft zich in de loop van de nacht richting Grytviken gemanoeuvreerd waar we in de vroege ochtend enkele officials en onderzoekers opgepikt hebben. Het is erg mistig als we koers zetten richting Fortuna Bay, waar een relatief kleine kolonie van ongeveer 3000 paar Koningspinguïns broedt.

De afstand van het schip naar de landingsplek bij de kust was niet meer dan 300 meter, maar toch konden we de kust zelf niet zien in de mist. Zodra we de kust wel konden onderscheiden, konden we ook tientallen Koningspinguïns en Antarctic Fur Seals zien.

Na een wandeling van een kwartiertje (waar we in alle rust en continu fotograferend rustig een uur over gedaan hebben) kwamen we bij de echte kolonie uit: duizenden en duizenden Koningspinguïns en wat losse Zuidpoolkippen, Subantarctic Skuas en Zuidelijke Reuzenstormvogels. Een hels kabaal zou overdreven zijn, maar muisstil was het ook bepaald niet. De duizenden jonge pinguïns bedelen onafgebroken om gevoerd te worden en zelfs als ze net gevoerd zijn, blijven ze piepen en krijsen.

Ook de Fur Seals kunnen er wat van overigens. Hun geluiden variëren van geblaas tot gegrom en van gepiep tot gehuil. Lenie zou zich hier fantastisch kunnen uitleven met al die huilers….

Vandaag (voorlopig) even een kort blog. De verbinding zal de komende drie dagen erg beperkt zijn, dus mogelijk zelfs helemaal geen updates hiervandaan, met wat geluk echter ook wel.

Vanaf de Plancius, 36º48” Westerlengte, 54º08” Zuiderbreedte,

Pieter van der Luit

Geplaatst op: 8 april 2013