Afgelopen nacht zijn we een nieuwe tijdzone binnengevaren en is de klok een uur vooruitgegaan. Een iets korter nachtje dus, maar we zullen het nog twee keer meemaken op deze reis.

Voordeel is wel dat het ontbijt nu in het donker begint en we niet voor het ontbijt kunnen vogelen en dus iets langer kunnen blijven liggen.

De wind is zo goed als weg vandaag, veel grote albatrossen zien we dan ook niet, het blijft bij twee Reuzenalbatrossen plus enkele tientallen Wenkbrauw- en Grijskopalbatrossen. Antarctic Prions, White-chinned Petrels en Kaapse Duiven zien we wel in grote aantallen, net als Antarctic Fur Seals en Chinstrap Penguins, die we regelmatig uit het water zien springen.

Naarmate we dichter bij South Georgia komen, zien we meer en meer pinguïns in het water liggen, voor het overgrote deel Chinstraps, maar ook twee Koningspinguïns zien we in het water.

Het weer is werkelijk subliem: een graad of 4 boven nul (hoe warm is het inmiddels in Nederland?) en vrijwel windstil. Steeds meer mensen vertonen zich aan dek en gaan op één van de bankjes in de zon zitten, zo lekker is het.

In de loop van de middag ziet de scheepsornitholoog, die elke minuut daglicht aan dek staat, een grote groep dolfijnen in de verte. De kapitein verlegt de koers en vaar richting de dolfijnen, maar ze zijn zo druk met foerageren dat ze ons weinig aandacht schenken. Iedereen staat al lang en breed klaar met de camera in de aanslag voordat we de dolfijnen eindelijk in de buurt hebben. Wat Antarctic Prions en Blue Petrels, maar vooral een erg dichtbij langsvliegende Light-mantled Sooty Albatross stelen in de tussentijd de show.

De dolfijnen blijken Hourglass Dolphins (Zandloperdolfijnen) te zijn, een soort die zich kenmerkt door regelmatig hoog uit het water te springen. We blijven een kwartiertje bij de groep voor we doorvaren; op het moment dat we weggaan worden er ook twee spitssnuitdolfijnen gezien. Spitssnuitdolfijnen zijn een lastige groep, waar bijna niets over bekend is en waarvan eigenlijk alleen de mannetjes met enige zekerheid gedetermineerd kunnen worden.

Goede foto’s, zeker van de snuit, zijn nodig voor de determinatie, maar probeer maar eens een foto te nemen van een dier dat ongeveer 10 seconden boven water is en dan al weer onder duikt. Willem (onthoud die naam!) lukte het. Zijn foto’s waren zelfs zo goed, dat we goede hoop hebben op termijn tot een determinatie te komen. Er wordt nog tussen twee soorten getwijfeld: de zeldzame Hector’s Beaked Whale en de extreem onbekende Andrew’s Beaked Whale. Waarschijnlijk zal het de laatste soort blijken te zijn en in dat geval zullen de foto’s van Willem de eerste (!) foto’s van deze soort ooit zijn! Erg bijzonder…..

Aan het einde van de dag, als we even met zijn allen de dag doornemen, wordt er geroepen dat er twee Grey-backed Storm-petrels langsvliegen. Iedereen rent richting het raam, maar in het slechte licht van de avond lijkt het erop dat het een foute determinatie geweest is, verder dan twee Black-bellied Storm-petrels komen we niet.

Die Grey-backed zal tot morgen moeten wachten….

Vanaf de Plancius, 41º24” Westerlengte, 57º01” Zuiderbreedte,

Pieter van der Luit

Geplaatst op: 6 april 2013