Dag 28 en 29: (walvisvaart)museum in Grytviken en wandeling naar Maiviken -

Vandaag, vrijdag 13 april, vertrok ons repatriëringsschip uit Montevideo, Uruguay. Volgens planning komt hij over 5 dagen aan in Grytviken en gaan we regelrecht terug, dus hopelijk staan we over 10 dagen in Montevideo – en zijn we twee dagen daarna thuis. Ondertussen was het gisteren winderig en regenachtig, maar vandaag weer een lekker zonnige dag, die door ongeveer de helft van de opvarenden werd benut voor de wandeling naar de baai Maiviken. Neem Noorwegen x Nieuw-Zeeland, doe dat maal drie, en dan benader je de schoonheid van South Georgia. De wandeling naar Maiviken, een km of acht met drie kuitenbijtertjes, wat moerassige stukken en sneeuwvelden, behoort zeker tot de hoogtepunten.

We vertrokken in één groep omstreeks 10.30 uur, na het ontbijt en de – hilarische – groepsfoto. De fotograaf, een Canadees, zette z’n camera op het allerhoogste dek, bovenop de brug, op zelfontspanner, maar klauterde dan tot vijf keer toe te langzaam naar het dek eronder, waar wij met 80 man met toegeknepen ogen (tegenlicht) stonden te wachten op de klik. Hij werd nog even bijgestaan door een Italiaan met korte beentjes, die nog meer moeite had met het trappetje –uiteindelijk nam een bemanningslid de foto.

De wandelaars naar Maiviken namen nog een groepsfoto, voor het pittoreske kerkje van Grytviken, voordat we de eerste helling namen, langs een prachtig Bergbeekeend-loos bergbeekje. In het midden van de wandeling bevond zich een kleine pas met wat sneeuwvelden en kraakheldere meren en een prachtig uitzicht op een baai met kleine ijsschotsen en honderden Pelsrobben. Een kleine twee uur later arriveerden we op het kiezelstrand, dat door sommigen honderden meters gevolgd werd op zoek naar pinguïns, albatrossen en andere fotografische hoogtepuntjes. De eerste en laatste vonden we in overvloed, maar voor broedende albatrossen zijn we te laat. Wel vermaakten we ons met de pelsrobben die speels over en door elkaar heen buitelden, en met een tamme South Georgia Pijlstaart en een South Georgia Pieper, onze eerste op het vasteland. Ik probeerde het water, omdat het me geweldig lijkt met de pelsrobben te zwemmen – maar 4 C is te koud om het ook maar te proberen….

Terug in King Edward Point, waar de Plancius nu aan de kade ligt, vernamen we dat het internetcafé tot nader order gesloten is – mogelijk hindert het drukke internetverkeer de onderzoekers in hun werk. Zodra het mogelijk is, gaat deze blogentry echter de deur uit….

Gisteren werden museum, souvenirshop en postkantoor van Grytviken speciaal voor ons geopend. Het museum verhaalt van de vroegere bewoners – waaronder veel Noorse walvisvaarders en hun familie. Hun verhalen worden – letterlijk – sprekend verteld, helaas met het nodige beeldmateriaal (zwart-wit foto’s). In de hoogtijdagen werden op de vijf walvisvaartstations van South Georgia 2-3 geharpoeneerde walvissen per uur binnengebracht en van hun vetlagen (‘blubber’) ontdaan, waarna de botten werden uitgekookt voor de resterende olie. Het grootste dier dat ooit geleefd heeft, een Blauwe Vinvis-vrouwtje van bijna 34m, is hier aan haar einde gekomen. Potvissen werden soms slechts gedood voor hun tanden – om beeldjes uit het ivoor te maken. In het meest productieve jaar werden in de vijf stations gezamenlijk niet minder dan 30.000 walvissen (Zuidkaper: Southern Right Whale – zo genoemd omdat ze zo tam waren en bleven drijven nadat ze gedood waren – Sei Whale (Noordse Vinvis), Fin Whale (Gewone Vinvis), Humpback Whale (Bultrug) en Sperm Whale (Potvis)) gedood voor de olie uit hun vet. Volgens de ‘oral history’ van de kapiteins die hier enkele tientallen jaren geleden regelmatig langs voeren, was het in de wateren tussen Antarctica en South Georgia destijds letterlijk vergeven van de walvissen; het duurt nog wel enkele decennia voor de walvisstand weer dat niveau benadert….

Waarnemingen Maiviken: Ezelspinguïn, Koningspinguïn, Zuidelijke Reuzenstormvogel, South Georgia Aalscholver, 2 South Georgia Pijlstaarten, Kelpmeeuw, Antarctische Stern, 3 Bruine Jagers en 1 South Georgia Pieper.

Honderden Zuidpoolpelsrobben (Antarctic Fur Seals) en 3 Zuidelijke Zeeolifanten, waaronder de joekel in het dorp. En South Georgia Bromvliegen op de aangespoelde kelp (en op onze meegebrachte boterhammen).

N.B.: Vanochtend zijn er twee Orka's gezien in de baai, een half uur nadat wij aan onze wandeling begonnen waren, dus dat wordt de targetsoort voor de resterende dagen…

Vanaf de Plancius bij South Georgia op 54°16” Zuiderbreedte, 36°30” Westerlengte

Remco Hofland

Geplaatst op: 13 april 2012