U zult begrijpen: de blogtitel is een vreugdekreet en staat min of meer symbool voor de afgelopen twee dagen, die op hun beurt weer in het teken stonden van de oversteek van de Drake Passage. De zeestraat tussen het zuidpunt van Zuid-Amerika en het Antarctisch Schiereiland boezemt gezien z’n reputatie bij elke reiziger op voorhand toch minimaal enig ontzag in, maar hij was ons ditmaal zeer gunstig gezind. We hadden een passage waar je vooraf zonder enige twijfel blind voor zou hebben getekend. Een rustige start om in de cadans van de oceaan te geraken, vervolgens een iets toenemende wind om de zeevogels tot beweging te manen en tenslotte weer een strakke zee en blauwe lucht toen de South Shetland Islands aan de horizon opdoemden.

Een vreugdekreet was alleen hierom al op z’n plaats, maar de vele “hoeoeoeiis”, “wooooows” en “aaaaahs” van verschillende groepsleden waren toch vooral weggelegd voor de vogels. De Zuidelijke Oceaan in het algemeen, maar de Drake Passage in het bijzonder is een Walhalla voor zeevogelliefhebbers vanwege zowel de kwaliteit als de kwantiteit van soorten en ondanks de relatief rustige omstandigheden (zeevogels gedijen het beste in omstandigheden die wij het liefst ontlopen) werd deze status wederom bevestigd. Het duurde een paar uur, maar naar mate het vlaggetje op het schip wat strakker ging staan ,nam het aantal vogels gestaag toe en uiteindelijk was het simpelweg genieten. De albatrossen, vijf soorten in totaal, stalen uiteraard de show, maar ook de andere soorten als Donsstormvogel, Zwartbuikstormvogeltje, Blue Petrel en enkele diving petrels mochten er zijn. Wat zijn zeevogels toch ongelofelijk stoer en wat is het een genot om ze zo dichtbij en volkomen in hun element langs te zien scheren. Dan kun je toch simpelweg niet anders dan stuiteren en juichen!?

De stand wat betreft pinguïns staat na de Drake Passage op drie. In het Beaglekanaal hadden we Magellanic gezien, gisteren zagen we verschillende groepjes Rockhoppers en vandaag werden verwend met tientallen Chinstrap Penguins, die veelal erg dicht langs het schip hun sublieme zwemkunsten vertoonden. Vissen geboren in een verkeerd lichaam, dat zijn het als je ze zo bezig ziet.

Natuurlijk droegen ook de zeezoogdieren bij aan de feestvreugde. Aan het begin van de overtocht zorgde vooral de scherpe en kundige blik van Hans al voor waarnemingen van Gewone Vinvis, Noordse Vinvis, Chilean Dolphin en Grey’s Beaked Whale, vandaag konden daar Zuidelijke Butskop, Zandloperdolfijn en Sub-Antarctic Fur Seal aan worden toegevoegd.

Maar dé waarneming van de overtocht was toch wel die van drie Bultruggen op letterlijk gehoorafstand van de boot. Nadat de dieren waren opgemerkt draaide onze kundige Russische kapitein subiet het schip en manoeuvreerde ons feilloos naar ze toe. Even later stond het hele schip ademloos te genieten van de drie indrukwekkende reuzen die gromden, “blowden” en zich onverstoorbaar werkelijk waanzinnig lieten bekijken. Het was een waarneming die menig passagier tot tranen toe roerde en kan nu al tot één van de absolute hoogtepunten van de reis worden gerekend.

Tijdens de dagelijkse “recap”, waarbij wordt teruggeblikt op de afgelopen dag en vooruit wordt gekeken naar morgen, namen de Bultruggen dan ook een hoofdrol in, maar er was meer goed nieuws: morgen gaan we de eerste landing maken én staat een bezoek aan het postkantoor bij Port Lockroy op het programma.

Met dit vooruitzicht, de afgelopen twee dagen op zak en een uitzicht op de besneeuwde toppen en gletsjers van de South Shetlands is het heerlijk proosten tijdens een laatste afzakkertje in de bar. Hoeoeoeoeiiii!

Vanaf de Plancius bij de South Shetland eilanden,

Martijn Bot

Geplaatst op: 8 februari 2017