De laatste volle dag bij Antarctica voordat we terug moeten, de Drake over, richting Ushuaia. De expeditieleider heeft in al zijn wijsheid besloten dat we Antarctica al gaan verlaten en deze laatste dag gaan doorbrengen op de South Shetland Islands, een rijtje eilanden dat ongeveer 100 kilometer ten noorden van het schiereiland ligt.

De eerste stop wordt Deception Island. In vroeger tijden was dit een gewoon eiland, maar ergens in het verre verleden is de vulkaan die het grootste deel van dit eiland uitmaakte met een flinke knal uitgebarsten met als gevolg dat bijna de helft van het eiland verdwenen is. Leuk voor ons, want dat betekent dat de krater aan één kant open is en vol water ligt. Zo vol water zelfs dat een volwassen schip er makkelijk in kan.

Door de nauwe ingang (Neptune’s Bellows) kom je in het kratermeer van deze actieve vulkaan en daar gaat het schip voor anker. Per zodiac gaan we aan land waar we de gelegenheid krijgen om wat rond te struinen. Er zijn nog maar heel weinig vogels en zoogdieren aanwezig, verder dan een Subantarctic Skua, Gentoo Penguin en Antarctic Fur Seal komen we niet, maar de omgeving maakt veel goed. Mijn persoonlijk favoriete plek van Antarctica ligt op dit eiland. Met een wandeling van een kilometertje of zo kom je uit bij Neptune’s Window, een gat in de berghelling met een fantastisch uitzicht over de omgeving. Na daar ongeveer drie kwartier te hebben staan genieten was het tijd voor het hoogtepunt van de dag: de Polar Plunge.

Voor de Polar Plunge gaat een deel van de passagiers vrijwel helemaal uit de kleren, ze houden enkel hun zwem- of onderkleding aan en duiken dan het poolwater in. Dat klinkt stoerder dan het is, want de oplettende lezer heeft onthouden dat we ons in een actieve vulkaan bevinden. Die vulkaan is zelfs zo actief dat het poolwater aan de kust waar de plungers gaan plungen verwarmd is tot 17 graden. Nog geen subtropisch golfslagbad van Center Parcs qua temperatuur, maar het komt wel in de buurt. En nee, ik heb niet meegedaan, en ja, ik heb het eerder al wel een keer gedaan, dus mijn Polar Plunge diploma hangt al aan de muur. Vandaag heb ik me beperkt tot het maken van foto’s van mensen die wél het water ingingen.

’s Middags was de laatste landing van deze reis aan de beurt. Niet te geloven hoe snel het gegaan is. Toegegeven, we moeten nog ruim 2 dagen varen voor we in Ushuaia zijn, meer landingen komen er niet meer. Hannah Point op Livingstone Island was de laatste. Hannah Point is leuk, er is veel te zien. Behalve de obligate Gentoo Penguins is er ook een grote kolonie Stormbandpinguïns, broeden er tientallen Zuidelijke Reuzenstormvogels (de baggervette donsjongen liggen deze tijd van het jaar duidelijk zichtbaar in het nest), rusten er Zeeolifanten uit, is het een goede vindplaats van allerlei plantaardige fossielen, struikel je over de Antarctic Fur Seals, vliegen Subantarctic Skuas achter de Kelpmeeuwen aan en vind je hier bijna altijd twee pinguïns die hier eigenlijk helemaal niet thuishoren.

Al jaren zitten er 2 Macaronipinguïns tussen de Stormbandpinguïns. Eén was er stevig in de rui (en dus niet om aan te zien), maar de ander zat strak in het pak en werd driftig gefotografeerd. Met deze soort komen we op maar liefst 4 soorten pinguïns tijdens deze reis. Natuurlijk zijn die vogels leuk, maar op deze trip zijn ze zeker niet de star of the show. Die titel gaat, niet onverwacht, naar de Bultruggen die onze zodiactochten de afgelopen dagen hebben opgeleukt.

Inmiddels hebben we de eerste uren op de Drake Passage er al weer op zitten en ook dit keer lijkt het prima te gaan worden. Een kleine deining, maar zeker niets om je druk over te maken. Kijken of dat morgen nog zo is.

Vanuit de Drake Passage,

Pieter van der Luit

Geplaatst op: 27 maart 2017