Maart is ongeveer het einde van het seizoen voor toeristen in Antarctica. Na maart wordt het weer onstuimig, de temperatuur lager en de hoeveelheid daglicht minder. Voordeel van maart is onder andere de enorm grote hoeveelheid walvissen, vooral Bultruggen en Dwergvinvissen. In vergelijking met bijvoorbeeld januari en februari is het aantal zonnige dagen wat minder in maart. Het weer is vaak prima, maar niet heel zonnig. Als je dan zo’n zonnige dag hebt, moet je daar volop van genieten.

Dat is dus ook precies wat we deden; genieten. In de ochtend lagen we voor Mikkelsen Harbour, een oud walvisjagersstation uit de jaren ’20 van de vorige eeuw. Inmiddels wordt er niet meer op walvissen gejaagd in dit deel van Antarctica, maar de Japanners doen het nog steeds in een ander deel, uiteraard onder het mom van “wetenschappelijk onderzoek”. Op de vraag waarom het walvisvlees dat voortkomt uit dat “wetenschappelijk onderzoek” dan steeds op de markt verschijnt, is nog steeds geen bevredigend antwoord gekomen. Waarschijnlijk omdat er gewoon geen bevredigend antwoord bestaat….

Ook de Nederlanders hebben op walvissen gejaagd. Bar veel in oude tijden, maar zelfs tot in de jaren ’50 van de vorige eeuw. Gelukkig hebben “wij” ingezien dat dit niet echt helemaal jofel is, maar andere naties zagen dat pas later in, of nog steeds niet. De vele skeletten van geslachte walvissen die op de kust liggen bij Mikkelsen Harbour zijn een stille en diepzwarte herinnering aan donkere tijden.

Natuurlijk was het niet enkel kommer en kwel voor ons. De landing was prachtig, we konden overal en zonder limiet rondstruinen, tenminste op voorwaarde dat we voldoende afstand zouden houden van de pinguïns en Antarctic Fur Seals die er zaten. Bij die laatste soort doe je dat overigens vanzelf wel, want als je te dichtbij komt, komen ze zelf wel even aangeven dat ze daar niet van gediend zijn. Bij terugkomst op het schip is het omkleden geblazen en dan richting het restaurant. Althans, dat dachten we, maar tot onze verbazing was het restaurant gewoon leeg en konden we linea recta doorlopen naar het zonovergoten achterdek waar een heerlijke barbecuelunch op ons te wachten stond.

De lunch duurde wat langer dan gebruikelijk, daar kunnen we enkel het mooie weer de schuld van geven. Nadeel van de langere lunch was dat in de middag wat minder tijd overschoot voor de zodiaccruise, maar dat was niet heel erg, want wie zit er nou te wachten op wéér een middag op het water tussen de Bultruggen?

Vanuit Mikkelsen Harbour,

Pieter van der Luit

Geplaatst op: 26 maart 2017