Laat ik bij het begin beginnen. Prima ontbijt, maar dat is geen nieuws. Zodiacexcursie met landing op Cuverville Island. Ook nog niets raars aan. Flink wat Bultruggen. Wordt al beter, maar is nog steeds niet out of the ordinary. Krabbenetertje, Zeeluipaardje, pinguïnnetje hier en daar, gletsjertje om het beeld compleet te maken. Dat is één manier om de ochtend te beschrijven. Er is ook nog een andere, iets gedetailleerdere manier:

Na het ontbijt was er de mogelijkheid om aan land te gaan bij Cuverville Island, bij de grootste kolonie Gentoo Penguins van Antarctica. Je had de keuze om langer aan land te blijven of wat korter en dan een zodiaccruise te doen. Ik had nog wat werk liggen en ben al eerder op Cuverville geweest, dus ik besloot om niet mee te gaan. Tot ik hoorde dat de anderen ook niet van boord konden, de gangway (de soort van ladder waar je mee van boord gaat de zodiacs in) kon niet naar beneden, er lag iets in de weg.

Dat is op zich niet gek, er ligt hier wel vaker ijs voor de gangway. Alleen was het dit keer geen ijs dat in de weg lag, het waren twee Bultruggen…..

Retenieuwsgierig waren ze en bepaald niet onder de indruk van het schip. Een klein kwartiertje en een paar duizend foto’s later waren ze het zat en gingen ze ergens anders spelen. Dat was voor mij het teken om toch maar wel mee te gaan, een beslissing waar ik geen spijt van kreeg. Die twee speelse Bultruggen kozen namelijk onze zodiac als volgende object of their affection uit. Ik ben wel eerder dicht bij walvissen in de buurt geweest, mijn nabijheidsrecord staat met een metertje vrij strak.

Vandaag was echter de dag dat dat record (uit 2005 bij Spitsbergen!) er aan zou gaan. Het nieuwe record staat op 20 centimeter. Het kunnen er ook 18 of 21 zijn. Het is dat je de walvissen niet mag aanraken, het had gekund. De twee beesten hebben drie kwartier bij, onder, naast, voor, achter, verzin nog maar een voorzetsel (nee, niet op) de zodiac gezwommen. Alle inzittenden zijn meermalen onder gesprayd door uitademende Bultruggen. Een straf geurtje, maar we dragen het met ere.

U zult begrijpen dat mijn tijd op Cuverville Island tot een minimum beperkt is gebleven, ik schat 90 seconden. Ik ben in de eerste de beste zodiac gestapt om nog langer van de Bultruggen te genieten. Bekijk het maar met je pinguïns en Zeeluipaarden (ok, ze zijn best cool), die walvissen zijn gewoon de bom!

’s Middags was het al niet veel slechter. De reder heeft een hoge pief van het hoofdkantoor aan boord en die dame bedacht dat het wel een goed idee zou zijn als ik een keer mee zou gaan met de kayakkers. Zodat ik mensen kan vertellen hoe mooi dát wel niet is.

Ik kan het lang maken, maar om het korte antwoord vast te geven: DOEN! Übergaaf. Je zit niet alleen heel dicht op het water (inderdaad, dus ook nóg dichter bij de walvissen en Krabbeneters dan in de zodiac), je kijkt ook nog eens recht naar voren in plaats van opzij zoals in de zodiac, en je hebt geen motorlawaai. Ongelooflijk mooi.

De walvissen hadden vanmiddag niet heel veel zin meer om te spelen, maar de Krabbeneters des te meer. Ze kwamen letterlijk aan de kano’s knagen. Sommige kanoërs hebben een Go-pro bij zich, zo’n camera die ook onder water kan filmen. Het water is hier glashelder, dus die Krabbeneters zijn ook zwemmend onder water gefilmd, geweldig om te zien.

Inmiddels is het hier bijna 11 uur in de avond, maar van slapen zal nog niet veel komen, iedereen staat nog helemaal strak van alle walviswaarnemingen van vandaag. Of, zoals je dan hoort te zeggen, het was nog lang gezellig in de bar….

Vanuit Cierva Cove,

Pieter van der Luit

Geplaatst op: 24 maart 2017