Veel mensen slapen rustig wat uit, verwerken de spierpijn die iedereen hardnekkig ontkent te hebben, zitten kalmpjes aan het ontbijt, volgen eens een lezing, kortom een rustig dagje op zee.

De zee ten zuiden van Nieuw Zeeland heeft verschillende bijnamen, allemaal samenhangend met hun positie op de wereldbol:

The roaring forties – tussen 40 en 50 graden zuiderbreedte,
The furious fifties – tussen 50 en 60 graden zuiderbreedte, en
The screaming sixties – tussen 60 en 70 graden zuiderbreedte.

U ziet het, deze bijnamen geven al een beetje aan dat het flink kan spoken tussen Nieuw Zeeland en Antarctica. Laten wij nu precies in dit gebied zitten en tot dit moment totaal, maar dan ook totaal geen last hebben van stormen, orkanen, reuzengolven of huilende winden. Gelukkig maar, want de snelheid van het schip (gemiddeld rond de 11 knopen, ongeveer 20 kilometer per uur) kan ernstig beïnvloed worden door tegenwind. Zo erg dat de snelheid onder de 10 kilometer per uur kan komen te liggen. Als je dan weet dat de afstand tussen Campbell Island en Cape Adare, onze volgende geplande stop, zo’n 1000 zeemijl is, snap je ook dat als je half zo snel vaart, je er meteen twee keer zo lang over doet. En die extra dag spendeert ieder van ons natuurlijk liever bij Antarctica dan in the screaming sixties….

Qua wildlife gebeurt er niet veel. We zitten op een stuk zee waar de bodem ruim 5 kilometer lager ligt, niet bepaald aantrekkelijk voor zeezoogdieren. Door de matige wind vliegen er minder vogels dan je zou verwachten, maar zonder dat dat nou betekent dat we helemaal niets zien. Met Southern Royal Albatross, Campbell Albatross, Shy Albatross, Bullers Albatross en Light-mantled Sooty Albatross hebben we op een tamme dag toch zo maar weer 5 soorten te pakken. Voeg daarbij Grauwe Pijlstormvogel, Witkinstormvogel, Brown Skua, verschillende soorten prions, diving-petrels (niet te determineren, maar vermoedelijk Common Diving-petrel), Mottled Petrel en White-headed Petrel en u snapt dat hoewel dit als rustige dag de boeken in zal gaan, we ons totaal niet vervelen.

Vanaf de Ortelius, op weg naar Antarctica,

Pieter van der Luit

Geplaatst op: 20 februari 2017