Een dag op zee. Niet meer, niet minder. We zijn nog steeds op weg van de Ross’ Zee richting Peter I Island. Hoewel het in de routebeschrijving staat dat we daar zullen proberen aan land te gaan, zijn er maar weinig mensen aan boord die serieus hoop hebben dat dat ook zal gebeuren, maar over een paar dagen weten we het.

Voor nu zijn het rustige dagen aan boord. Het grote pakijs hebben we achter ons gelaten, hoewel we af en toe nog wel de nodige stukken ijs zien. Voordeel van deze ijsstukken is dat er redelijk wat dieren in de buurt leven. Vandaag zagen we onder andere Antarctische Dwergvinvis (en walvissen vervelen echt nooit), een paar Mottled Petrels (mogelijk de zuidelijkste waarneming ooit voor deze soort) en wat losse waarnemingen als Southern Giant Petrel, Adéliepinguïn, Antarctic Tern, Southern Fulmar, Antarctic Petrel en de onvermijdelijke Snow Petrels. Inmiddels zitten we waarschijnlijk dichter bij de 10000 dan bij de 1000 waarnemingen van deze bijzondere soort, en we kijken dan ook niet meer echt op als er één voorbij komt zeilen. Of: hoe een droomsoort devalueert tot dagelijkse kost.

Er staat een wat steviger wind op het programma voor vanavond, wellicht dat dat nieuwe soorten met zich mee zal brengen. We bevinden ons tenslotte nog steeds in een gebied van de aardbol waar echt maar heel weinig mensen ooit geweest zijn of ooit zullen komen. Hier valt nog wel wat te ontdekken lijkt me.

Vanuit de Amundsen Sea,

Pieter van der Luit

Geplaatst op: 7 maart 2017