Western Pacific Odyssey

De eerste dagen

De eerste dagen waren weer heerlijk op zee. Het nieuwe schip Heritage Adventurer is super luxe en super stabiel. Dat is wel even wennen ten opzichte van het oude schip van Heritage Expeditions, de Professor Khromov ofwel the Spirit of Enderby. Daar kreeg je nog ouderwets een oorvijg van de ervaren Russische dames in de bediening als je het aandurfde te fluiten op het schip. Als die dames in het verleden vertelden dat het avondeten om 7 uur klaar zou staan, ging je voor de zekerheid om kwart over 6 al aan tafel zitten. Doodsbang voor de gevolgen als je je te laat voor de dis zou melden 😉. Qua waarnemingen loopt het als een zonnetje: de ene tubenose na de andere verschijnt op de lijst. Vandaag een heel bijzonder exemplaar: een Grey-Faced Petrel met een witte buik. Dat hoort niet en levert hoofdbrekens op! Wat is dit? Een afwijkend kleed? Een hybride? Een individu van een afwijkende populatie of onbekende ondersoort? Een nieuwe soort? Niemand aan boord heeft een idee en dat is één van de aantrekkelijke kanten van dit soort Odysseys. Verwacht altijd het onverwachte en je kunt zomaar grensverleggend bezig zijn. Morgen op naar het eiland Norfolk om vier endemische vogelsoorten op land te scoren. Daarna langs seamounts en een diepe trog naar Nieuw Caledonië op zoek naar wederom zeldzame zeevogelsoorten en wie weet, komt er uit de diepte een Spitssnuitdolfijn ons verrassen. We vermaken ons kortom prima op deze prachtige reis!!!

Een Stormvogeltje vindt het schip eerder dan het schip een Stormvogeltje

We dobberen inmiddels voor de kust van Noumea, Nieuw-Caledonië. We zijn druk aan het chummen om een heel lastige rakker richting de boot te lokken: de Nieuw Caledonian Storm Petrel! Enkele jaren terug (her)ontdekt, eerst als compleet nieuwe soort beschouwd totdat er uit een stoffig laatje in Samoa een balg van deze soort te voorschijn kwam. Hoe meer we ontdekken over zeevogels hoe meer we tot het besef komen dat we nog zo weinig weten. De afgelopen dagen hebben we prima weten te overleven aan boord. Een prachtige landing op Norfolk Island, waar we met enige moeite alle vier de endemische soorten hebben weten te scoren: Norfolk Robin, Norfolk Whiteeye, Norfolk Gerygon en de meest lastige de Norfolk Parakeet. Voor alle zekerheid pak je op dat eiland ook de Whistler mee, geen aparte soort, maar zo afwijkend dat het haast niet anders kan dat dat ooit een nieuwe soort gaat worden. Een armchair tik gaat dat worden, als ik een jaar of 80 ben, zachtjes wiegend in een schommelstoel, nog eens mijmerend over dit prachtige avontuur. Qua zeevogels missen we niets: de schitterend Solander-petrels, de langvleugelige Tahiti-petrels, de Black-winged Petrels die inmiddels vervangen zijn door de sterk gelijkende maar zwartkoppige Goulds Petrels. Een Frigatebird hier, twee verschillende soorten Tropicbirds en een Roodpootgent daar. We zouden het voor heel veel minder doen! Alleen die kleine lastige Stormpetrel hebben we nog niet! We chummen en draaien en keren het tientallen tonnen zware schip, een fortuin aan kijkers, telescopen en camera’s draait van links naar rechts. Het aloude spreekwoord dat een Stormvogeltje een schip eerder vindt dan het schip een Stormvogeltje blijkt maar weer eens vreselijk waar te zijn. Uiteraard blijven we ons best doen. Land in zicht! Noumea Ahoy!

Ik vul aan: Maar voor nu ook land in zicht! Noumea Ahoy! Twee trips staan er op het programma op zoek naar, ik geloof, liefst 18 endemen en nog een handvol andere specialiteiten! Waaronder die ene: een vogel die in groepen van verwante mannetjes en onverwante vrouwtjes leeft. Een ver familielid van de Zonne-rallen hier ver vandaan. Een soort boskip, maar dan met een prachtige snavel en een mooie kuif achter op de kop. We lopen nu al te tippen van verwachting. Hopelijk gaan we hem zien: de welhaast mythische Kagu, de kers op de taart van de Nieuw-Caledonische avifauna!

Culinaire verwennerij of overgewicht?

Aan boord van een schip wordt de kok vaak als belangrijkste man beschouwd. Geen idee hoe het komt, maar bij expeditieschepen zijn het vaak Oostenrijkers die in de pannen roeren. De beste man fabriceert met zijn staf de ene na de andere fantastische maaltijd. Uiteraard betreft het de service die bij een schip als deze hoort, maar er zoemt ook een gerucht over de boot. Onze volgende bestemming zijn de Solomon Eilanden en de Oostenrijker zou ons willen verkopen aan de allerlaatste kannibalistische stam op deze eilandengroep. Hij is ons dus aan het vet mesten om er een flink slaatje uit te slaan. De goede man heeft echter geen rekening gehouden met onze jacht naar de endemische vogelsoorten hoog in de bergen.

Achttien endemen en elke soort kost ons in het zwoele klimaat minimaal een halve kilogram aan lichaamsgewicht. De Horned Parakeet, New Caledonian Parakeet, White-bellied Goshawk en Yellow-bellied Robin, je bent zomaar de eerste twee kilo kwijt. En dan moet het echte werk nog beginnen. Kleine rakkertjes als Green-backed White-Eye en New Caledonian Whistler proberen te vinden in het groene woud. De New Caledonian Myzomela knalt met zijn prachtige rode kop het bos als het ware uit. Striated Starling, Barred Honneyeater en New Caledonian Friarbird, ook die komen na enige zweetdruppels op de lijst. De prachtige New Caledonian Imperial-Pigeon verraadt zich met zijn prachtige geluid. Ondanks zijn kleurenpracht laat de Cloven-feathered Dove zich maar lastig zien. New Caledonian Crow wordt beschouwd als één van de intelligentste vogelsoorten en dat wil hij laten zien. Parmantig heen en weer lopend met wat zelfgemaakt gereedschap, het is wat over de top voor een vogel. De echt lastige rakkers zijn de New Caledonian Cuckold-shrike (niet te verwarren met de hier ook rond vliegende South Melanesian Cuckooshrike) en de heel lastig te vinden Crow Honeyeater. Zelf miste ik de Red-throated Parrotfinch, maar dankzij Pierre komt ook die op de lijst van de groep te staan. We weten zelfs de zelden waargenomen New Caledonian Grassbird of Thicketbird te vinden en vrijwel de gehele boot kan meegenieten van deze skulkende vogel. En de Kagu hoor ik u afvragen? Ja, de Kagu hadden we ook en wat een beest is dat. Heerlijk stampend op de bosbodem om met name wormen te lokken. Totaal niet schuw en soms tot op enkele centimeters komend. En dat geluid, dat geluid alleen al zou de reis waard kunnen zijn. Heerlijk om ruim een uur met deze vogels op te trekken.

Het is ook geen wonder dat alle vogelaars met een smile van oor tot oor de boot weer oplopen. Iedereen gelukkig, behalve de Oostenrijkse chef die inziet dat deze kilo’s afgevallen vogelaars op de vleesmarkt van de Solomon Eilanden nog maar weinig zullen opbrengen.

Over een uurtje of wat varen we uit, een nieuw deel van de oceaan op en naar nieuwe eilanden. De eerste bestemming is het afgelegen en weinig bezochte eiland Nendo van de Solomon Eilanden. Met een beetje geluk gaan ze daar voor ons één van de mooiste welkomstdansen doen van de hele Pacific. Het eerste doel een chumsessie ergens noordwestelijk van Vanuatu. Daar is hij wel eens gezien, een onbekende en nog niet door de wetenschap beschreven tubenose, wellicht een pseudobulweria, die voorlopig de naam Lava Petrel heeft gekregen. Wat een reis, wat een avontuur!!

Vogelen met een hele dikke hoofdletter V!

We zijn gisternacht na het ronden van de zuidpunt van New Caledonia tussen de eilanden Ouvéa en Lifou door gevaren. Op het eerste eiland zit een endemische parkiet en op het tweede eiland twee endemische White-eyes. Geen tijd om aan te meren, omdat we elders prachtige dingen te doen hebben.

Vandaag een volle dag op zee richting het eiland Nendo en tjonge waar zullen we eens beginnen. Laten we dat eens doen bij de Beaked Whales die we vandaag zagen. Eergisteren wisten we een prachtige Gray’s Beaked Whale op te pikken en met zekerheid op naam te brengen. De exemplaren van vandaag deden precies waar Beaked Whales goed in zijn: heimelijk ergens op duiken en snel weer naar grote dieptes duiken. Onze determinatie als Longman’s Beaked Whale kunnen we dan ook niet meer dan een redelijke poging beschouwen. Qua vogels was het een waanzinnige dag. Je vaart hier door behoorlijk onontgonnen vogelterrein en dat hebben we geweten. Tahiti Petrels, grote aantallen Wedge-tailed Shearwaters, de stoere Providence Petrels en de prachtige Magnificent Petrels weten we zonder moeite op naam te brengen. We zien twee verschillende soorten frigatebirds, leuke aantallen Middelste jagers, veel Sooty terns, White Tailed Tropicbirds en wat Noddy’s vliegen. Een jonge Roodpontgent vermaakt ons bij het vallen van de avond. De zee is zo rustig als het Uitgeestermeer, maar dan in de kleuren blauw, blauwer, heel erg blauw en extreem blauw. De zonsondergang doet de lucht exploderen van kleur. In die context jaagt de Roodpontgent op de vele vliegende vissen, die de poot ontvluchten. De ene na de andere duikvlucht volgt en als hij na ettelijke pogingen een vliegende vis weet te verschalken, klinkt er gejuich op uit de kelen van de vogelaars. De Vogels tegen De Vissen 1 - 0, een prima ruststand zo vlak voor de nacht.

Maar daarna belanden we qua vogelwaarnemingen in de extreme buitencategorie. Vogelen met een hele dikke hoofdletter V! Wat denkt u van liefst drie (!!) Polynesian Stormpetrels. Een prachtige zwart-witte stormvogel met een afwijkende en van grote afstand herkenbare vlucht. Nog zeldzamer is die compleet donkere pseudobulweria die plotseling langs komt vliegen. Extreem zeldzaam met slechts een handvol waarnemingen. In kleine aantallen broedend op het eiland Gau en vernoemd naar een ander prachtig eilandenrijk ten oosten van Vanuatu: Fiji Petrel. Durven we het wel aan zo’n belachelijk zeldzame soort op onze lijst te zetten? Of we dan klaar zijn voor vandaag? Op deze reis is niets te gek. Ik vertelde al dat we morgen zouden gaan chummen om de onbeschreven Lava Petrel naar de boot te lokken. Welnu we zijn vandaag alvast maar in de onbeschreven soorten gedoken. We zien Tropical shearwaters, die we hier Melanesian Shearwaters moeten noemen. We zien echter overduidelijk twee soorten vliegen. Noordelijker, bij Nendo, vliegt een onbeschreven en veel gelijkende soort rond die voorlopig de naam Santa Cruz Shearwater heeft gekregen. Onder deze naam schrijven we de vogels van vandaag op onze birdlist, voorzichtig met een dun potloodje. En zelfs dan zijn we nog niet klaar voor vandaag. Hier in de zuidwestelijke Pacific werd tot voor kort aangenomen dat er geen Band-rumped Stormpetrels zouden voorkomen. Dit zijn die jongens die in de Atlantische Oceaan ooit als één soort werden beschouwd, maar inmiddels te boek staan als Madeiran, Monteiro’s, Grant’s en Cape Verde. Aan deze kant van de aardbol is er nog veel determinatiewerk te verrichten. We hebben geen idee wat de Band-rumped Stormpetrels die we vandaag hebben gezien nu precies zijn. Waarschijnlijk een nieuwe onbekende soort, hoewel er een kleine kans is dat wel beschreven, maar extreem zeldzame stormvogeltjes zijn uit Japan. Bent u daar nog, dames en heren? Ons op de boot duizelt het inmiddels behoorlijk. Vroeg te bed en kijken hoe ingewikkeld en heerlijk we het morgen weer kunnen maken….

Zeldzame Lava Petrel ontdekt!

In de vroege ochtend varen we ten westen van de eilanden Malekula en Santo (Vanuatu). Morgenochtend vroeg willen we voor anker gaan in een baai in het noordwesten van het eiland Nendo, onderdeel van de afgelegen Temotu archipel, Solomon Eilanden. Een beetje  de noordwestelijke uithoek van Melanesia. Noordelijk ligt op een dag of twee varen het piepkleine eilandstaatje Nauru. Oostelijk de piepkleine eilanden van Kiribati en Tuvalu. Bij Hoevelaken linksaf zeg maar en dan nog een stukje door. De dag begint direct goed: enkele pods met dolfijnen die we door de afstand niet op naam kunnen brengen. Wel op naam brengen we Fraser’s Dolphin, een beest met een groot verspreidingsgebied, maar zeker niet algemeen. Geen verkeerde cetacean om nu al op de triplist te hebben! Andere cetaceans die we met redelijke zekerheid kunnen opschrijven zijn de Blainsville’s Beaked Whale en Pygmy Killer Whale. Het blijft echter soms lastig om zeezoogdieren op het midden van de oceaan helemaal af te maken, in de zin van perfect op naam te brengen.

Voor het overige blijkt de zee redelijk leeg, maar toch scoren we zeker niet slecht! Providence Petrel, Tahiti Petrel, Magnificent Petrel, Polynesian Storm-Petrel, Tropical Shearwaters, White-Tailed Tropicbirds, Lesser Frigatebirds, Brilsterns, Sooty Terns en wat soorten jagers. Het begrip lege oceaan moet u hier met een korreltje zout nemen: niet veel vogels, maar elke soort is vrijwel een knaller. Gisteren spraken we al over de Band-rumped Storm-Petrels die we zagen. In principe een keiharde nieuwe soort voor de wetenschap. Vandaag koppen we nog eens twee exemplaren de trip-lijst binnen en voor de zekerheid vogels op betrekkelijk korte afstand.

De knaller van de dag moet dan nog komen. Een groot deel van de groep zit in de bistro na te buiken van een lekkere lunch als Martijn de door een Amerikaan ontdekte zeldzaamheid omroept. Binnen 2,8 seconden staan we op het achterdek, waar we direct een heuse Lava Petrel in de kijker hebben!! Ook dit beest is niet beschreven door de wetenschap en eerder alleen in 2014 en 2017 (of 2018) gezien! Een knaller van jewelste en links en rechts zullen er waarschijnlijk wel wat persberichten de spreekwoordelijke ether worden ingestuurd. De derde waarneming ooit van deze soort. Heel erg afwijkend, brede vleugels, zelfs onduidelijk tot welk genus dit beest behoort! Wat een ongelooflijke knaller!!!

Morgen, want we gaan nu natuurlijk niet verslappen, gaan we op Nendo op zoek naar vier endemen. Één van die soorten is de Santa Cruz Shrikebill, die omschreven wordt als “virtual unknown”. Het zal toch niet? Het zal toch niet?

Paradijs op aard

Vandaag zijn we per Zodiac geland op een paradijs op aard: het adembenemend mooie eiland Nendo. Op dit soort natuurreizen zou je per definitie gericht moeten zijn op vogels en natuur. Vandaag denk ik daar anders over! Wat een ongelooflijk prachtige en pure mensen hier! Opvallend zijn de blonde haren van een groot deel van de inwoners. Heerlijke blonde afro-kapsels boven donkere gezichten! Dat heeft niets van doen met de oud Colombiaanse voetballer Valderama (“de witte Gullit”, wie kent hem nog?) die hier eens flink los is gegaan of een priester die het zendingswerk iets te ruim opvatte, maar het is gewoon iets wat de inwoners van de Solomon Eilanden van nature hebben. Prachtig, heerlijk, vrolijke mensen, een verademing om een paar uurtjes in hun nabijheid te mogen zijn.

Uiteraard deden we een poging de vier endemen op te rollen. We kwamen tot drie soorten: Nendo Whistler, Santa Cruz White-eye en Sandford’s White-eye. De Santa Cruz Shrikebill is “virtually unknown” en slechts één keer eerder waargenomen. Als we de locals een tekening van deze soort laten zien en het geluid afspelen, weten ze echter precies waar we het over hebben. Een kilometer of acht verder moeten we zijn!! Zeer interessant!! Als u voor de kerst tijd heeft, raadt ik u aan af te reizen naar Nendo en deze verloren beschouwde soort eens op te sporen. Wetenschappelijke roem kan zomaar uw deel zijn. Het lijkt er wel op dat het kauwen van bethel-noten noodzakelijk is om deze soort te leren kennen. Alle gidsen lachen steeds vriendelijk de rode tanden bloot als de Shrikebill ter sprake komt.

In de middag varen we in westelijke richting richting het eiland Makira (San Christobal). Noordelijk van ons ligt het eiland Tinakula, eigenlijk niet meer dan een grote vulkaan. Of dat een slapende of levende vulkaan is. Hij barst op dit moment uit, dames en heren, dus laten we hem maar indelen bij de tweede categorie: levende vulkanen! Een prachtig en spectaculair gezicht! Het is rustig aan boord, vele mensen doen een dutje, anderen dommelen weg en een paar liggen heerlijk te soezen. We hoeven ons niet te schamen: zelfs de auteur van het boek over de Melanesian birds heet Guy DUTson. We zijn dus in goed gezelschap. Zien we in de middag dan helemaal niets? Een grote groep Short-finned Pilotwhales en de eerste Short-tailed Shearwaters: we zijn echt nog wel wakker hoor! Vlak voor zonsondergang een walvis met een piepklein kalfje! Voorlopig hangen we daar de naam Deraniyagala’s Beaked Whale aan. In 1963 beschreven en pas in 2013 als nieuwe soort erkend. Kijkt u voor de zekerheid de naam nog maar even na! Ook dat is een voordeel van het lezen van dit blog: verliezen bij Scrabble is eigenlijk niet meer mogelijk! Deraniyagala’s, iets met twee of drie keer woordwaarde.

Morgen om 3 uur het bed uit voor de landing op Makira, weer een grote hoeveelheid endemen. Het is hard werken aan boord van het schip, maar we krijgen er immens veel voor terug!

Foppe de Haan

Vandaag landen we met de Zodiacs op de oostelijke punt van Makira Eiland. De baai heet Star Harbour, het dorpje als ik het goed verstaan heb Na Nuga. Vogelend zeker de moeite waard, maar ook het dorpje is erg leuk. Als ik rustig door het dorpje slenter, kom ik de voetballende jeugd tegen. Binnen de kortste keren waan ik me Foppe. Foppe de Haan die jaren terug het voetbal op de behoorlijk oostelijk gelegen eilandengroep Tuvalu op een hoger niveau heeft getild. Ik geef twee aanwijzingen en de jeugd houdt verdikkie plotseling drie keer de bal in bezit! Ik zie me hier al blijven, met deze jongens het kampioenschap van Makira winnen om vervolgens internationaal te gaan. Overal blije gezichten, wat kan er vandaag nog mis gaan. Tot de bal naar me toetipt. U moet me vertrouwen, maar vroeger hield ik de bal honderden keren hoog. Ik hou de bal moeiteloos in de lucht en op het moment dat ik achteruit stap om de bal soepel aan de zich verbeterende jeugd terug te spelen, voel ik weerstand. Het kleinste jochie van Makira, zonder kleding, loopt al een half uur achter me aan. Op een centimeter of twintig, hij heeft al enkele malen een flinke hand haar uit mijn knieholte getrokken. Nu ligt hij op de grond, niet opgewassen tegen een kleine twee meter Hollandse welvaart. Hij jankt het hele dorp bij elkaar. Ik zet hem op de been, stof hem voor de vorm nog even af en overhandig hem aan de eerste volwassenen in de buurt. Ik heb maar snel de eerste Zodiac terug naar de boot genomen, geen idee hoe snel iedereen van deze mishandeling op de hoogte is en wat de gemiddelde Makirataan met die grote machetes uitspookt.

Uiteraard tikken we vogelend redelijk wat endemen en leuke soorten bij elkaar. Terug op de boot zien we verschillende groepjes Beaked Whales die we nu wat lastiger op naam brengen en wat Kogia’s, kleine walvisachtigen die voor elke zeevogelaar een krent in de pap zijn. Morgen wederom vroeg ons bed uit, een landing in de hoofdstad Honiara en dan richting Mount Austin. Daar moet het zeer goed vogelen zijn en de consensus aan boord is dat we daar heerlijk gaan knallen en een superlijst aan vogels gaan binnen hengelen. Iedereen ligt al lang op 1 oor, uw trouwe verslaggever is van plan dat over een seconde over 30 ook te doen!

Een landing zoals de Navy Seals

De afgelopen nacht zijn we voor anker gegaan voor de hoofdstad van de Solomon Eilanden, Honiara, op het eiland Guadalcanal

De landing is er één waar de Navy Seals jaloers op kunnen zijn. In de complete duisternis worden een kleine 50 man aan land gezet. En voordat ze in de stad weten wat er aan de hand is, zijn we met kleine busjes naar de top van Mount Austin gebracht. Als we hier aan komen, wachten we nog een klein half uurtje voordat het wat lichter wordt en daarna begint het opschrijven! Het opschrijven van de soorten die we waarnemen. Laten we eens beginnen met Mackinlay’s Cuckoo-Dove, de afgelopen dagen zagen we er redelijk wat (zeker op Nendo) nu een enkeling. De prachtige Claret-Breasted Fruit-Dove, een kleurrijke verrassing in een kale boomtop. De lange staarten en vrolijke roep van de Moustached Treeswift, daar kijk je graag even de felle lucht voor in. Dollarbirds op een verre boomtop, de prachtige Ultramarine Kingfishers op hun uitkijkpunt midden in het bos. Blyth’s Hornbill, voor mij absoluut een van de vele hoogtepunten van deze odyssey! Solomon’s Cockatoo, de extreem kleine Finsch’s Pygmy-Parrot, Papuan Eclectus, Song Parrot, Yellow-bibbed Lory, de rode vuurpijlen die Cardinal Lory heten en Coconut Lorikeet: de verscheidenheid aan papagaai-achtigen is indrukwekkend. De Black-headed Myzomela’s, Barred en Solomons Cuckoo-Shrike, Cockerell’s Fantail, Solomons en Chestnut-bellied Monarchs, Steel Blue Flycatcher, Midget Flowerpecker. We vogelen een indrukwekkende lijst bij elkaar.

De bovenstaande opsomming is zelfs verre van compleet. Vanaf Mount Austin loop je in de betrekkelijke koelte van de ochtend een steil pad naar beneden, terwijl je als de temperatuur een stuk hoger is, weer terug ‘mag’ klimmen naar het beginpunt. Druipend komen we bij de bussen aan. Tijdens de terugtocht blijkt de stad tot leven gekomen. Een heuse file en een heerlijke chaos. Levendig dekt de lading prima, wie had dat vanmorgen in de duisternis verwacht. Terug op de boot een koele douche, een klein tukkie (drie uur op is vroeg in je vakantie) en een welverdiende en uitgebreide lunch. We komen niets te kort op de boot.

In de middag kijken we voor de vorm over de zee uit, tikken er nog wat Beaked Whales uit en enkele feeding frenzies van zeevogels. We genieten van de vele eilanden, de zwaaiende vissers in hun holle boomstammen. Morgen gaan we landen op de eilanden Tetepare en Rondova, waarschijnlijk ook weer groene juwelen in de ketting van de prachtige eilanden van de Solomons Eilanden. Iedereen aan boord geniet met volle teugen, wat een heerlijke reis!

Kunnen we dit falen noemen?

Vandaag hebben we gefaald! Werkelijk enorm gefaald! Ook bij de vierde en vijfde landing op de Solomon Eilanden zijn we er niet in geslaagd op een lelijk eiland terecht te komen. Als u de komende tijd niets te doen heeft, kan ik aanraden toch eens te kijken of het mogelijk is per boot hier wat eilanden te ontdekken. Wat een prachtige eilanden. Vandaag landen we op twee eilanden binnen de New Georgia groep: de buur-eilanden Tetepare en Rendova. Tijdens de Zodiac-drive naar de landingplaatsen zigzaggen we langs prachtig koraal, op de eilanden zelf een vriendelijke ontvangst en prachtige woud. Schitterend woudreuzen en soms ondoordringbaar.

Op Tetepare besteden we tevergeefs veel tijd om een Melanesian Megapode te ontdekken, een soort die we later rustig door het kleine dorpje zien rondlopen. We zien minimaal vier soorten IJsvogels en een groot aantal vogels van het woud. Common Dolphins begeleiden links en rechts een Zodiac, een Coescoes verbreekt de rust in het dorp door in een boom te klimmen, Green Turtles worden gevangen en getagt voor onderzoek. Op Tetepare leggen nog twee andere zeeschildpadden hun eieren: Turtleback en Hawksbill. Het geeft een idee van de ongereptheid van dit eiland.

Tussen de middag genieten we van drie Sanford’s Sea Eagles boven het eiland, bekijkt een groot deel van de mensen snorkelend het prachtige koraal en bezoekt een kleiner deel het eiland Rendova om te vogelen. Het ontvangst is traditioneel en twee machtige krijgers proberen ons de stuipen op het lijf te jagen. We zijn voor geen kleintje vervaard en ondergaan de deze test moeiteloos. De chief bepaalt dat we door mogen naar het ongerepte woud. Ook hier zien we weer White-eyes, compleet anders dan de vogels van het naburige eiland. Dit zijn aparte soorten, maar zo staan ze nog niet te boek. Te weinig vogelaars en serieus onderzoek in deze prachtige uithoek van de wereld. Hoogtepunten op dit eiland zijn liefst vijf Finsch’s Pygmy-Parrots op één boom, vijf andere papagaai-achtingen, Blyth’s Hornbills, de toch lastige Cockerell’s Fantails en twee schitterende Monarchs: White-capped en Kolombangara. Als de Zodiac wegvaart, kijk je al met weemoed terug naar de eilanden. Een blauwe zee, een kiezelwit strand, prachtige palmbomen en een woud voor vogels. Veel meer heeft een mens niet nodig. V

annacht varen we naar het eiland Kolombangara, niet veel meer dan een hele grote steenworp hier vandaan. Ook daar zullen we zeker genieten en in de middag op zoek naar nog maar eens een mythische zeevogel: Heinroth’s Shearwater! Een weinig bekende tubenose waar we de komende dagen kans op maken.

Reizen in expedion-style

Voordat de zon op is, zitten we al op houten bankjes in de achterbak van een stel afgeragde vrachtautootjes. We rijden hoog de berg op, op het eiland Kolombangara. Het is zeker niet comfortabel, maar wel expedion-style. Je moet er soms wat voor over hebben om van de gebaande paden te gaan. Na een klein uur rijden, komen we bij een lodge. Het begrip lodge staat normaal gesproken voor enige luxe, maar laten we hier maar zeggen dat de uitzondering de regel bevestigd. Het uitzicht is wel prachtig en daardoor zien we al snel een leuke groep Pale Mountain Pigeon. Ondanks de grootte niet altijd even makkelijk binnen te hengelen.  

We zitten vandaag sowieso goed in de grote duiven met grote aantallen Red-knobbed en Island Imperial Pigeons. Ook in het woud om de lodge heen, is het goed vogelen: erg leuke flocks van verschillende soorten. Kolombangara Monarch, White-capped Monarch, Barred Cuckoo-strikes, Northern Melanasian Cuckoo-shrike, White Bellied Cuckoo-Shrike, Solomons Cuckoo-shrike, Oriole Whistler, Cockerell’s Fantail, Rufous Fantail, Steel-blue Flycatcher, Solomons White-eye, Long-tailed Myna zijn enkele van de hoogtepunten. Het bos zit ook vol met papegaaien, waaronder Solomons Cockatoo, Song Parrot, Meek’s Lorikeet, Duchess Lorikeet, Cardinal Lorry en Coconut Lorikeet. Persoonlijk vind ik de Finsch’s  Pygmy-Parrot het leukst: mini-papegaaitjes die als kleine kogels door het bos zoeven en zich achter de dunste takjes kunnen verstoppen.

Op de terugweg proberen we met onze drie vrachtwagentjes en een net zo versleten personenwagen, met pakweg 50 inzittenden een ral te gaan bekijken. Hopeloze zaak natuurlijk met een dergelijke fanfare, maar tot onze grote verbazing klinkt er gelijk reactie uit het gras als we het geluid afspelen van de Roviana Rail! Bij terugkomst in de haven zit er een compleet orkest op ons te wachten. Holle plastic buizen, bespeeld met versleten slippers, het kan niets zijn, denkt u. Het klinkt echter fantastisch, aangevuld door gezang van de dames van het eiland. In het midden van de band zit een klein jongetje achter twee tractorbanden. Zijn vader loopt daar hard en heerlijk ritmisch op te rammen, maar het jochie moet er voor zorgen dat de banden op hun plaats blijven liggen. Een onmisbare schakel in het orkest, dit kleine ventje. Ik heb er een filmpje van. Mocht u me binnenkort eens tegenkomen, vraag of ik u het even laat zien. Super afscheid van Kolombangara!

Op de Zodiac een leuke groep Indo-Pacific Bottlenose Dolphins. In de middag op zee en zowaar zien we relatief snel een Heinroth’s Shearwater! Echt weer zo’n soort tubenose waar de gemiddelde zee-vogelaar wat vochtig van wordt in de mondhoeken. Blijft het een goed nieuws show? Nee, dat zeker niet. We hebben aan boord liefst 11 COVID-gevallen en daardoor heeft Micronesië besloten dat we niet welkom zullen zijn. De landing op Truuk-atol of Chuuk-atol gaat daardoor niet door. In plaats daarvan zullen we een dag extra doorbrengen in de Solomons eilanden en eerst landen we nog eens aan de andere kant van Kolombangara.

Ik zelf heb al twee dagen wat minder geslapen en besluit de eerste Zodiac terug naar de boot te nemen. Ik kan mooi helpen bij de evacuatie van een wat oudere Engelse dame. De eilanden hier zitten vol gaten. Het zijn de woningen van de vele krabben, maar de dame miste een gat, ging door haar enkel om vervolgens met haar andere been in een ander gat te stappen. Het is een klus om de dame in de Zodiac te hijsen en vervolgens aan boord te krijgen. Maar heldendom komt natuurlijk niet zo maar aanwaaien. De tweede landing is op het zeer weinig bezochte eilandje Ranongga. De landing is kort, maar geeft de vogelaars kans de endeem van dit kleine eilandje te twitchen: de Ranongga White-Eye! Een soort die door maar weinig mensen is gezien!

Morgen varen we de Solomon Eilanden uit en met name de overtocht van Bougainville Eiland naar New Ireland is veelbelovend. We zullen zeker op de uitkijk staan van weer een zeldzame zeevogel: Becks Petrel!

Belachelijk en bijzonder tegelijk!

Vandaag was natuurlijk de vraag of de oversteek van Bougainville naar New Ireland wat zou gaan opleveren. We varen over een diepe trog en grote diepteverschillen. Op de oceaan is dat mogelijk een trigger voor een opwelling van voedsel. Die voedselexplosie heeft geregeld ook aan de oppervlakte resultaat, in de zin van feeding frenzies voor zeevogels. Ik zal u niet langer in spanning houden: de oversteek heeft behoorlijk wat opgeleverd. Qua cetaceans (walvissen etc) kunnen we de volgende soorten opschrijven: Indo-Pacific Bottlenose Dolphin, Spinner Dolphin en Eden Whale. De laatste schrijf ik met een potloodje op, omdat ik niet exact op de hoogte ben of deze soort volledige soortstatus heeft. Het is een nauwverwante soort of zelfs ondersoort van de Bryde’s Whale. Typisch eentje om bij thuiskomst eens na te bladeren. Als ik vertel dat we vandaag tussen de 10 en 20 Heinroth’s Shearwater zagen en bijna 10 Beck’s Petrels, dan kan ik me voorstellen dat er een aantal doorgewinterde zeevogelaars zijn, die toch eens gaan kijken wat zo’n West Pacific Odyssey nu ook al weer kostte.

Het doet het er niet zoveel toe dat we ook Wilson’s Storm-Petrels hebben gezien en Tahiti Petrels, de eerste Streaked Shearwaters, de alomvertegenwoordige Wedge-Tailed Shearwaters, een Sooty Shearwater, een Short-Tailed Shearwaters. Aangevuld met handenvol Frigatebirds, Boobies en Jagers. Had ik u al verteld dat er vanmorgen ook weer een Fiji-Petrel-achtige vogel voorbij kwam zetten? Als klap op de vuurpijl zagen we vandaag onze tweede Lava Petrel van de trip. Dat is belachelijk en bijzonder. De vorige was op 28 maart, de derde waarnemingsdag ooit en in het gebied waar hij twee keer eerder was gezien, namelijk westelijk van de noordelijke eilanden van Vanuatu. We pikken dus de derde en vierde waarneming ooit mee en de eerste waarneming noordelijk van de Solomons Eilanden (Ipv van zuidelijk). Dit is echt grensverleggend! We hebben er niet één maar twee flessen champagne op gedronken tijdens wederom een prima diner!

Morgen belanden we in de blauwe woestijn, een gebied dat minder rijk is aan voedsel en weinig leven laat zien. Ik, ik geloof er niets van gezien de succesvolle afgelopen weken. De wekker staat weer vroeg! Kijken wat we morgen weer uit die oceaan kunnen kloppen!

De blauwe woestijn

De afgelopen twee dagen hebben we een deel van de dead zone bevaren. Het deel van de oceaan dat ook wel bekend staat als de blauwe woestijn. Het kan hier zomaar erg heet zijn, maar nu is het bewolkt, klettert er af en toe een verfrissend buitje op ons neer, waardoor het op het dek redelijk aangenaam is. Tussen de buien door dan, uiteraard. Het aantal vogels is weliswaar beperkt, maar we kunnen de conclusie dat hier helemaal niets zou vliegen, zeker niet onderschrijven. We noteren bv het eerste Vaaltje (Leach’s Storm-Petrel)voor de trip. Zien op grote afstand een grote groep Spinner Dolphins, Wedge-Tailed Shearwaters, Red-Footed Booby, Frigatebirds en White-Tailed Tropicbirds. Die laatste moeten we volgens de laatste inzichten opschrijven als Yellow Billed Tropicbirds. Ook de Witstaartkeerkringvogels zijn namelijk gesplitst en wel in twee soorten, dames en heren.

In de avond schiet er heel snel nog een kleine landvogel voorbij. Was dit nu een Little Swift - spec? Geen foto’s, dus we gaan het niet weten. Al met al nog best wel wat afleiding aan dek. Veel mensen slapen echter ook lekker bij. Pakken een paar uurtjes extra slaap gedurende de middag. Morgen komen we in de buurt van een aantal seamounts, zeg maar onderwaterbergen. Dit betekent hoogteverschil en hopelijk opwelling van voedsel. We zullen paraat staan! Er komt geen muisje meer door! Elke zeevogel of zeezoogdier die het morgen aandurft in de buurt van het schip te komen, zal terecht komen op de waarnemingslijst.

Een rare Petrel

Deze ochtend een strakke zee en het vooruitzicht dat we over enkele seamounts gaan varen. We zien al snel het eiland Pulusuk. Dat is echt een eiland in het midden van de oceaan. Een streepje land, helemaal vol met palmbomen, rondom een paar meter maagdelijk strand met daarop een mannetje met een ruige baard tot aan de navel. Een versleten shirt, heen en weer springend op het strand, een groot bord met SOS in zijn handen! Zagen we dat nu goed? Hmm, het zal wel verbeelding zijn geweest en we moeten door ook natuurlijk. We zien in de ochtend best veel! Een redelijk aantal groepjes met cetaceans, waaronder Pantropical Spotted Dolphins en False Killer Whales. Ook zien we enorme feeding frenzies van vogels, soms wel enkele honderden exemplaren: White terns, Noddy’s, Wedge-Tailed Shearwaters, springende roofvissen jagend op kleiner spul. We vermaken ons weer prima.

Plotseling varen we een rare Petrel voorbij, een enorme, zwarte snavel, door de komende rui een belabberd verenkleed. De expeditieleider besluit de boot te keren en dan is de soort per definitie al spannend. Het schip draait en we varen recht op de Petrel af. De Nederlandse ornithologen hebben wel eens de naam vogelsóórten te splitsen, maar we gaan het hier toch niet live meemaken dat we dit exemplaar gaan ‘splitten’? Ik kan u gerust stellen. Ik vaar geregeld met de pont naar IJmuiden voor een wedstrijdje Telstar. Je weet eigenlijk dat het goed gaat, maar soms tel je de Wilde Eenden na het voorbij gaan van de pont voor de zekerheid nog even ja. Zelfs als ze bij wijze van spreken de voorplecht aanraken, worden ze door de boeggolf opgetild en netjes naar de zijkant van de boot geleid. Ze kwaken dan nog wat en dat is wat eenden horen te doen. Hooguit schudden ze verontwaardigd hun staart uit, maar veel groter zijn de gevolgen van de bijna aanvaring niet. Voor je het weet, sta je na de volgende nederlaag van de Witte Leeuwen te genieten van een biertje in de kantine. Gelukkig elke Wilde Eend heeft de bijna aanvaring overleefd. Dat is hier ook het geval. De Petrel dobbert als een volleerd stuk plastic afval op de oceaan, maar weigert op de vleugels te gaan. Duizenden foto’s worden geschoten van deze mystery bird, maar het patroon op de ondervleugels, dat ons bij een eventuele determinatie, goed zou kunnen helpen, blijft verborgen. We laten de vogel maar verder met rust, varen noordwaarts verder en besluiten te gaan lunchen.

In de middag is het rustiger op zee en gebruiken we de tijd om foto’s van een aantal vogels die we nog niet op naam kunnen brengen goed te bekijken. Ook de False Killer Whales van vanochtend worden nog eens onder de loep genomen. Daar zijn we het snel over eens! Die gaan de boeken in als deze soort. Voor de vogels komen we er in veel gevallen nog niet uit. Morgen gaan we verder, zowel op dek om zo veel mogelijk binnen te slepen als in de lounge om zo accuraat mogelijk soorten op naam te brengen.

Kleine kinderen voor het Sinterklaasfeest

De afgelopen twee dagen was het Booby Bonanza om het schip! Liefst drie soorten Booby’s waren continue, in wisselende samenstellingen, te zien. Het kijken naar deze luchtacrobaten verveelt eigenlijk nooit! Menig geheugenkaartje is volgeschoten door de passagiers. Erg leuk om te zien is ook dat de jachtmethode van de verschillende soorten ook behoorlijk van elkaar verschilt. De Roodpootgenten jagen voornamelijk op de vliegende vissen, die ze proberen te vangen als ze op de vlucht gaan voor de boot. De Masked Booby is meer van het gracieus duiken van een meter of 10 hoog. Zo’n beetje als onze eigen Europese Jan van Gent dat doet. De Bruine Gent, die we hier Indo-Pacific Brown Booby moeten noemen, heeft verschillende methoden om aan voedsel te komen. Hij duikt naar voedsel, maar minder gracieus en minder van hoogte. In zijn horizontale vlucht knalt hij af en toe vol op het water. Of op een Roodpootgent, want een hapje stelen van een iets kleinere concurrent is natuurlijk net zo makkelijk. Het ziet er wat lomp en ongepolijst uit, maar het zal zeker geregeld tot succes leiden.

Naast deze drie soorten zagen we eerder tijdens de trip Australasian Gannet en de Tasman Booby, een dubbelganger van de Masked Booby, maar dan met een donker in plaats van lichtgeel oog. Vijf soorten genten, super vermakelijke reisgenoten tijdens deze Odyssey! De laatste dagen ook een aantal nieuwe Tubenoses voor de trip. Allereerst een prachtige pterodroma: Bonin Petrel. Gisteren kwam het langzaam op gang, vandaag al in de dubbele cijfers en de komende dagen hopen we nog meer te zien. Ook zagen we kleine aantallen Tropical Shearwaters, die we hier Micronesian Shearwaters moeten noemen. En ook die laatste benaming dekt de lading niet. Er zal sprake zijn van een aantal en waarschijnlijk zelfs van een behoorlijke aantal verschillende soorten binnen dit complex. Er is hier nog wel het één en ander te onderzoeken.

In de avond hangen achter de boot een tiental Matsudaira’s Storm Petrels, lastige snelle rakkers om te fotograferen. Tussen deze vogels vliegt een wat kleiner exemplaar, rustiger in vlucht en veel meer keilend op stijve vleugels. Redelijk overtuigd maar met potlood zetten we Swinhoe’s Storm Petrel op de triplijst. We varen vandaag langs de meest noordelijke eilanden van de Noordelijke Mariannen. Vrijwel allen actieve vulkanen met redelijke ongerepte natuur en weinig tot geen inwoners. Vannacht en morgen maken we de oversteek naar de eilanden van en rond de Ogusawara groep van Japan. Op onze wensenlijst staan Bannerman’s Shearwater, de zeer onbekende Bryan’s Shearwater en Short Tailed Albatross. We zijn net kleine kinderen ter voorbereiding van het Sinterklaasfeest! We zetten gewoon steeds alles op onze lijst en tot nu toe werkt dat voor de zeevogels wonderwel! Kijken wat de komende dagen weer voor ons in petto hebben.

Schepen met lange geschiedenis

Ze vlogen wat verbouwereerd  rond de grote sterren van de show van gisteren, de Booby’s. Vandaag was onze aandacht gevestigd op anderen. Ook niet op de prachtige groep False Killer Whales, die eens een kijkje kwamen nemen bij de boot. Het waren de Bannerman’s Shearwater en Matsudaira’s Storm-Petrels die in het voetlicht stonden. Van de eerste zagen we kleinere aantallen, van de tweede tijdens een chumsessie midden op de oceaan alleen al ruim 100 stuks.

Op de chum kwamen ook één of enkele Tristram’s Storm-Petrels af. Iedereen op de boeg in een poging leuke fotootjes te maken van deze wel heel erg lastig te fotograferen soort(en). De boeg is ruimschoots sterk genoeg. Iets waar de marine van Venezuela over mee kan praten. Venezuela zult u zich afvragen, ligt dat niet een heel stuk naar het oosten, maar het verhaal gaat als volgt. Het schip is gebouwd in Finland en staat momenteel geregistreerd op Madeira. Dit eiland brengt niet alleen voetballers voort, die met een liter gel in het haar over de velden dartelen, maar biedt ook scherpe tarieven aan voor scheepseigenaren. Vandaar de huidige registratie op Madeira.

Zoals veel schepen heeft ook ons schip een lange geschiedenis met meerdere eigenaren en meerdere registraties. In een vorig leven, voer het met name rond en ten zuiden van Zuid-Amerika. Tijdens een terugtocht naar de VS voer het langs de territoriale wateren van Venezuela, waar het door een marineschip werd gedwongen richting Venezuela te koersen. Volledige nonsens vond de kapitein terecht en hij bleef doorvaren. De ramen werden kapot geschoten, de passagiers lagen te schuilen in de gangen, maar de kapitein gaf geen krimp. Onder het motto dat staatspiraterij zijn beste tijd had gehad, bleef de dappere man stug doorvaren. Het Venezuelaanse marine(vaar)tuig dat voor de boeg ging liggen, hield geen rekening met de zwaar verzwaarde, ijswaardige boeg van ons schip en de niet te stoppen kapitein. Het marinevaartuig ligt nu in twee stukken ergens op de bodem van de oceaan, volledig doormidden gevaren. Ons schip is destijds nog omgedraaid om te kijken of het hulp kon bieden, maar na nogmaals beschoten te zijn vanuit de reddingsboten, ging de spreekwoordelijke middelvinger omhoog en werd koers gezet naar de thuishaven. Het lijkt een sterk zeemansverhaal, maar googelt u maar eens. In ieder geval geeft het ons een gevoel dat we simpelweg niet te stoppen zijn! Morgen een kleine en super zeldzame Shearwater, de komende dagen wat Albatrossen, we volgen gewoon onze boeg en het kan eigenlijk niet fout gaan!

BBB, een afkorting met gemengde reacties

BBB, een afkorting die zomaar tot gemengde reacties kan leiden, ook bij ons aan boord vandaag. De eerste B staat voor Bultrug, dat verrast u wellicht enigszins. Minimaal tien van deze prachtige walvissen hebben we vandaag gezien. Één exemplaar had de dag vannzijn leven: liefst 20 minuten bleef dit beest springen, weliswaar op behoorlijk grote afstand. De tweede B staat voor Bannerman’s Shearwater, één van de vogels die we vandaag in redelijke hoeveelheid voorbij zagen komen. De derde B staat voor Bryan’s Shearwater, de wenssoort voor vandaag.

Het plan voor vandaag was vlak langs het kleine eilandje Tatsumijima te varen, het enige eiland op de wereld, waarop deze zeldzame, recent beschreven en onbekende soort broedt. Het weer is veranderd de laatste anderhalve dag. Er staat meer wind. En het is kouder: dunne, korte broekjes hebben het veld geruimd voor fleecetruien en wollen mutsen. De omstandigheden zijn niet ideaal voor het ontdekken van zo’n mini-tubenose als de Bryan’s Shearwater. Er vliegt weliswaar een zeer kansrijke kandidaat langs, klein, lange staart en veel wit op de kop en rond het oog. Er zijn foto’s gemaakt, maar zelfs de duurste camera’s en de grootste lenzen vangen niet wat we willen zien. Het aantal pixels van de vogel op de foto is erg beperkt. De soort komt zelfs op de triplijst, maar het wringt nog wat. We bestuderen de foto’s in detail, zetten alle voors en tegens op een rijtje, maar komen er vandaag nog niet helemaal uit. Wie weet, zijn de feiten morgen wat helderder en kunnen we weloverwogen tot een besluit komen. Feiten en weloverwogen, de gemiddelde vogelaar draait er zijn hand wel niet voor om. Ook over andere soorten hebben we vergelijkbare discussies gehad, soms met verrassende tussen- of eindstand.

Vandaag zagen we trouwens ook Potvissen, Risso Dolfijn en Mahi Mahi. Ook de eerste albatros van de trip kwam langs zetten: een Black-footed Albatross. We gaan er stiekem vanuit dat we morgen wat Short-Tailed Albatrosses zullen oppikken.

Zegt de naam Steller u iets?

Vele natuurvrienden zullen de naam Steller kennen. Er zijn aardig wat vogelsoorten naar de beste man vernoemd. Toch zal hij ergens midden vorige eeuw wel eens achter zijn spreekwoordelijke oor hebben gekrabd. De twee meest iconische soorten, die naar hem waren vernoemd, waren uitgestorven. Natuurlijk bleef de prachtige Steller’s Jay over en ook een wenssoort van veel Nederlandse vogelaars, de Steller’s eider. Maar zelfs de indrukwekkende Steller’s zeearend kan niet tippen aan de Steller’s Albatross (ook bekend onder de naam Short-Tailed Albatross) en de Steller’s Zeekoe. Voor mensen die twijfelen over de waarde van een zeearend of een albatross verwijs ik naar het edele golfspel. Sla je 1 onder par, dan heet dat een birdie. Sla je 2 onder par, dan heet dat een eagle. Als je echter 3 onder par slaat, heet dat een albatross. Zo gek zijn die golfers dus niet. Een albatross is meer waard dan een eagle! Punt uit, zou ik bijna zeggen.

Die zeekoe kwam voor in de wateren bij noordoostelijk Rusland. Het waren enorme beesten, met een kleine populatie. Vakkundig door jagers allemaal afgeknald, ver voor de tijd dat we eens gingen kijken wat een populatie wel en niet kon dragen. Binnen de kortste keren uitgestorven. De albatros van Steller kwam in enorme aantallen voor, de schattingen lopen op tot 5 miljoen paar. De veren van deze vogels waren zeer geliefd en tonnen veren werden per jaar gewonnen. Ook de albatros van Steller werd midden vorige eeuw als uitgestorven beschouwd. Er was simpelweg geen broedpaar meer over op het enige bekende broedeiland. De heer Steller was zijn twee meest iconische soorten kwijt. Totdat begin jaren ‘50 een tiental paren werd herontdekt op hun eiland Torishima. De jonge vogels van veel zeevogels blijven vaak jaren op zee alvorens terug te keren naar de kolonie om te gaan broeden. Bij de Steller’s albatross is de schatting dat het zomaar een jaar of 8 kan duren. Dit is de redding geweest van deze prachtige soort. De heer Steller heeft waarschijnlijk een huppeltje gemaakt in zijn graf. Inmiddels zijn er weer enkele duizenden vogels en voor ons betekende dat genieten vandaag!

Tijdens een circumnavigation van het eiland werden we getrakteerd op honderden Steller’s albatrossen of Short-Tailed albatrosses. Het gaat weer goed met deze vogel, die inmiddels ook met enkele paren broedt op een eiland bij Hawaii en op een tweede Japans eiland. Er is daarnaast  wellicht sprake van een tweede type of tweede soort “Short-Tailed”, broedend op door China, Japan en Taiwan betwiste eilanden, een heel stuk zuidwestelijker. Maar dat is een ander verhaal. We hebben vandaag genoten! Het is een prachtige soort, vandaag aangevuld met Black-Footed Albatross, grote aantallen Short-Tailed Shearwaters, Streaked Shearwaters en weer olijk springende Bultruggen!! De heer Steller zal vanaf zijn wolkje tevreden hebben meegekeken! Zal die zeekoe trouwens echt uitgestorven zijn? 

AFSLUITENDE VAN DE WEST PACIFIC ODYSSEY

Inmiddels weer thuis na een dag of 30 op zee! De korte broek vervangen door een lang exemplaar en de flip-flops door steviger schoeisel. Het is weer even wennen: vaste grond in plaats van de heerlijke, rustige deining van de westelijke Pacific.

Langzamerhand maakt weemoed plaats voor realisme, terug in het dagelijkse stramien, maar ook zeker voor het nagenieten van de prachtige reis.

Terugblikkend op de reis zet ik voor mezelf de volgende zaken op een rijtje:

Op onze reis van Nieuw-Zeeland naar Japan zijn we door de wateren van liefst negen landen gevaren.

We hebben uiterst succesvolle landingen gedaan op een tweetal eilanden in het noorden van Nieuw-Zeeland, het Australische eiland Norfolk, op Nieuw-Caledonië en meerdere eilanden van de Solomon Eilanden. Helaas en zeer telerstellend zijn de landingen op het Micronesische atol Chuuk en een tweetal eilanden in het zuiden van Japan niet doorgegaan, vanwege de uitbraak van Covid op het schip. Gelukkig bleven de gevolgen van de Covid beperkt voor de mensen die ziek werden.

We hebben een prachtige lijst bij elkaar gevogeld tijdens de landingen. Vrijwel alle endemische soorten en specialiteiten hebben we gezien. Hoogtepunten die ik kan noemen, zijn de diversiteit in duiven, ijsvogels, white-eyes en papagaai-achtigen, de prachtige Blyth’s hornbill, de zwart-witte Solomons Monarch, de zeldzame Crow honeyeater, de kleurrijke Norfolk robin, de indrukwekkende Sanford’s sea-eagle en uiteraard het hoogtepunt van de avifauna van de westelijke Pacific: de Kagu.

Qua zeevogels hebben we een zeer indrukwekkende lijst bij elkaar gesprokkeld. Veel soorten bleven behoorlijk ver van de boot af, dus soms was het hard werken. Maar minimaal veertig soorten tubenoses, vijf soorten gent-achtigen en alle mogelijke jagers, Noddy’s en frigatebirds kwamen op de lijst. Hoogtepunten zijn Beck’s petrel, Heinroths shearwater, de discussies met betrekking tot de waarnemingen van Lava petrel, het besef dat in de westelijke Pacific nog redelijk wat onbeschreven soorten rond vliegen, het ontdekken van een behoorlijk aantal Japanese murrelet in wat zwaarder weer op de een na laatste dag en het zien van alle drie de noordelijke Pacific albatrossen op de laatste dag. De prachtige rondvaart om het eiland Torishima, waarbij werkelijk honderden Short-tailed albatrosses om de boot vlogen, is een ervaring die me voorlopig bij zal blijven.

In de dagen voor vertrek heb ik zelf nog een viertal kleinere boottochten gedaan in de Nieuw-Zeelandse kustwateren. Uiteindelijk heb ik vijftig soorten tubenoses mogen zien!

Qua zeezoogdieren scoorden we wellicht wat minder dan gehoopt. Wellicht maakt de boot in de ogen van walvisachtigen toch wat veel geluid(?) Maar met meerdere soorten spitssnuitdolfijnen, alle soorten blackfish en Kogia’s op de lijst, doe je het natuurlijk niet helemaal verkeerd. Ook de springende Bultruggen op de laatste dagen en zelfs een exemplaar die op het chum voor de albatrossen af kwam, waren genieten geblazen.

Erg mooi was het contact met de andere vogelaars aan boord, de passagiers met een bredere of andere interesse en de gidsen en bewoners van de eilanden waar we zijn geland. Het prachtige afscheidsconcert van het orkestje op Kolombangara, het kleine jochie met zijn handen vol haar uit mijn knieholtes,  de blonde krullen van een deel van de inwoners op Nendo Island, de nakomelingen van de muiters van de Bounty op Norfolk Island, tsjonge we hebben veel meegemaakt….

Ondanks dat er ook best wat aan te merken viel op de reis, kijk ik dankbaar en tevreden terug op de afgelopen weken! Het reizen aan boord van een schip, altijd een heerlijk avontuur.